موسیقی هندوستانی (شمال هند) و موسیقی کاراتیک (جنوب هند) به طور کلی به عنوان دو منطقه موسیقی دور با تفاوت در اصطلاح، سبک و دستور زبان موسیقی شناخته می شوند. از بسیاری جهات، این طبقه بندی تفاوت های فرهنگ و تاریخ سیاسی دو منطقه را منعکس می کند: هند جنوبی، با فرهنگ تقریباً دست نخورده هندو، موسیقی مقید به سنت، با محافظه کاری سنتی در دل خود تولید می کند و به پایبندی دقیق خود به آن بسیار افتخار می کند. سانسکریت متن و آهنگساز – مقدسین گذشته. موسیقی هندوستانی از منطقه ای سرچشمه می گیرد که 4000 سال متوالی تهاجم و مهاجرت را تجربه کرده است که از آریایی ها شروع شده و به انگلیسی ها ختم شده است و اگرچه احترام به سنت یکی از عناصر اولیه موسیقی هند است، طبیعتاً در چنین منظری. این ترکیب کمتر به میراث سنتی آن محدود شده است. یکی از نتایج این طبقه بندی، تأکید و تکیه بیشتر بر بداهه نوازی در موسیقی هندوستانی در مقایسه با موسیقی کارناتیک است. اول از همه، نوعی رفتار، نگرش و رابطه عادی با مشکل بداهه گویی تجربی، انعطاف پذیری در برابر تغییر است. میل به گسترش و توسعه – این را بیشتر در دانلود آهنگ شمالی می بینید تا موسیقی جنوبی. اما در عمل، حضور بداهه در اهمیت تمام موسیقی هندی است.
یکی از تأثیرات آمیختگی فرهنگ های اسلامی و هندو در شمال هند، ایجاد نوعی موسیقی بود که کمتر از آنچه در جنوب دیده می شود مذهبی بود. گذار از متون سنتی به موسیقی ناب منجر به روندی کمتر سخت‌گیرانه و آهنگین‌تر در موسیقی هندی شده است، اما از نظر تاریخی و تئوریک، تمام موسیقی هند در احاطه زندگی معنوی این کشور است. اصول اولیه موسیقی همان اصول اولیه معنوی است، قوانین موسیقی قوانین معنوی و اعتبار آنها شرعی است. زیبایی شناسی و اندیشه دعا پیوندی ناگسستنی دارند. تاریخ موسیقی هند اساساً فهرستی از قدیسان هندو و مسلمان و آموزه ها و اعمال آنهاست. یک کتاب تئوری موسیقی جدا از یک کتاب راهنمای مذهبی است، اما با وجود حجم گسترده ادبیات موسیقی، تقریباً هیچ نظریه خالصی در مورد موسیقی وجود ندارد.
تأثیرات این موضوع در زندگی معنوی نوازنده قطعاً بسیار زیاد است و یکی از برجسته ترین امتیازاتی که این عدد به نوازنده هندی می دهد جنبه غیر معنوی آن است. نوازندگی موسیقی که از زیر بار موسیقی همیشه تحت نظارت یک قاعده نظری خودخواهانه با قابلیت اجرا نامشخص است، از آزادی مطلق در عمل برخوردار است. دانلود آهنگ خارجی . به طور خلاصه، آنچه او صرفاً توصیه‌های نظری می‌دانست، تقریباً کاملاً زیبایی‌شناختی بود تا فنی. یک هنرجوی موسیقی هندی راهی برای بهبود مهارت های موسیقی خود ندارد مگر از طریق آموزش عملی، یک نوازنده فعال و پیگیری رشد شخصی و دستیابی به برتری در موسیقی تنها با راهنمایی آن معلم امکان پذیر است.
بررسی موسیقی اصیل هند و تاریخ آن.
تاریخ سنت های موسیقی هند، از جمله موسیقی محلی و فولکلور، بیش از 3000 سال قدمت دارد و یکی از قدیمی ترین سنت های تاریخی است. از قرن 12 تا 16، موسیقی اصیل هندی دو سنت متفاوت را پرورش داد: موسیقی کارناتاک از جنوب هند و موسیقی هندوستانی از شمال هند (منطقه ای که اکنون شامل پاکستان می شود). مرکز اجرای موسیقی شمالی دربار شاهزاده است، در حالی که موسیقی جنوبی در معبد اجرا می شود. همانطور که بسیاری از فرمانروایان شمال هند، ایرانی و مسلمان تبار، موسیقی این منطقه بسیاری از جنبه های موسیقی ایرلندی را جذب کرد. موسیقی جنوب هند از موسیقی شمالی توسعه یافته تر است.