اما نگران نباشید. این جرم در سال 2031 از 20 میلیارد و 600 میلیون کیلومتر به خورشید نزدیکتر نخواهد شد. زمین 150 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد، بنابراین به زمین نزدیک نمی شود.
این دنباله دار برای اولین بار در سال 2010 شناسایی شد، اما هابل به تازگی ابعاد واقعی آن را تایید کرده است.
این بزرگترین ستاره دنباله‌داری است که ستاره‌شناسان تاکنون مشاهده کرده‌اند.
دیوید جویت، استاد علوم سیاره‌شناسی و ستاره‌شناسی در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA) گفت: “ما همیشه گمان می‌کردیم که این دنباله‌دار باید بزرگ باشد، زیرا از فاصله دور بسیار درخشان است. اکنون ما این را تایید کرده‌ایم.” . “
ناسا در بیانیه ای اعلام کرد که این شی توسط پدرو برناردینلی و گری برنشتاین در عکس های آرشیوی “مطالعه انرژی تاریک” رصدخانه بین آمریکایی سرووس در شیلی کشف شده است.
دنباله دارها مواد یخی هستند که از روزهای اولیه شکل گیری سیاره به جا مانده اند.
ناسا در بیانیه ای اعلام کرد: این اجرام در یک بازی قلاب بین سیارات عظیم بیرونی از منظومه آگوست حذف شده اند.
دنباله دارهایی که به این روش پرتاب می شوند در مکانی به نام ابر باز مستقر شده اند، منطقه ای بزرگ که دنباله دارهای دوردست به دور منظومه شمسی می چرخند.
Man-to-Hui از دانشگاه علم و صنعت در ماکائو، که این دنباله دار را “باورنکردنی” توصیف کرد، گفت: “ما فرض می کردیم که این ستاره خیلی بزرگ است، اما برای تایید آن به داده های درجه یک نیاز داشتیم.”
این دنباله‌دار که “برناردینلی-برنشتاین” نام دارد، سه میلیون سال پیش به دور زمین چرخید و در دورترین نقطه خود به فاصله نیم سال نوری از خورشید رسید.
این جرم اکنون 3 میلیارد و 200 میلیون کیلومتر از خورشید فاصله دارد و تقریباً عمود بر سطح منظومه شمسی حرکت می کند.
46