خلاصه کتاب 12 قانون زندگی: پادزهری برای حل مشکلات و آشفتگی ها ( نویسنده جردن پیترسون )

در دنیایی که هرج و مرج و بی نظمی در کمین است، کتاب «۱۲ قانون زندگی: پادزهری برای حل مشکلات و آشفتگی ها» از جردن پیترسون، راهنمایی جامع و الهام بخش برای یافتن نظم، معنا و مسئولیت در میان چالش های زندگی مدرن ارائه می دهد. این اثر ارزشمند به خواننده کمک می کند تا با درک عمیق از اصول بنیادی زندگی، مسیر خویش را در دنیای پرآشوب امروز بیابد و با پذیرش مسئولیت های فردی، گام در راهی معنادار نهد. پیترسون، با ترکیبی هوشمندانه از روانشناسی، فلسفه، اسطوره شناسی و علم، به ارائه راهکارهای عملی برای بهبود کیفیت زندگی می پردازد، و به این ترتیب، به خواننده امکان می دهد تا از دل آشفتگی ها، پادزهری برای رنج و بی معنایی بیابد.

اثر پیش رو به بررسی عمیق و تحلیلی دوازده قانون اصلی می پردازد که پیترسون در کتاب خود معرفی کرده است. این قوانین صرفاً دستورالعمل های ساده نیستند، بلکه بینش هایی عمیق از طبیعت انسان و هستی ارائه می دهند که می توانند دیدگاه فرد را نسبت به زندگی دگرگون کنند. خواننده با مطالعه این مقاله، نه تنها با چکیده ای از مهم ترین مفاهیم کتاب آشنا می شود، بلکه با درکی عملی از چگونگی به کارگیری این اصول در زندگی روزمره، الهام می گیرد تا مسیر تحول شخصی خود را آغاز کند. هر قانون به مثابه ستونی است که می تواند به فرد یاری رساند تا خانه ی روانی خود را بازسازی کرده و در مواجهه با مشکلات، استوار و باصلابت باقی بماند.

جردن پیترسون: نگاهی به نویسنده و دیدگاه او

کتاب «۱۲ قانون زندگی: پادزهری برای آشفتگی ها» (به انگلیسی: 12 Rules for Life: An Antidote to Chaos)، اثری پرفروش از جردن پیترسون، روانشناس بالینی برجسته و استاد سابق دانشگاه تورنتو است که در سال ۲۰۱۸ منتشر شد. پیترسون در این کتاب به مضامین عمیقی چون نظم و هرج و مرج، مسئولیت فردی، آزادی، رنج، معنا و حقیقت می پردازد. دیدگاه فکری او ریشه در سال ها تجربه روانشناسی بالینی و مطالعات گسترده در زمینه فلسفه، اسطوره شناسی و روانکاوی دارد. می توان ردپای اندیشمندان بزرگی چون کارل یونگ، فردریش نیچه و سیگموند فروید را در تحلیل های او مشاهده کرد که به نظریات پیترسون عمقی منحصر به فرد می بخشند.

این کتاب به سرعت جایگاه خود را در فرهنگ عمومی پیدا کرد و با استقبال گسترده ای مواجه شد، هرچند که بحث ها و نقدهایی را نیز در پی داشت. پیترسون با رویکردی صریح و بی پروا، به بررسی چالش های زندگی مدرن می پردازد و راهکارهایی را پیشنهاد می کند که ریشه در خرد باستان و درک عمیق از روان انسان دارند. هدف او، یاری رساندن به افراد برای یافتن مسیر در جهانی است که اغلب بی معنا به نظر می رسد، و آن ها را تشویق می کند تا با پذیرش مسئولیت های خود، به سوی یک زندگی پربار و معنادار حرکت کنند.

۱۲ قانون زندگی: پادزهرهایی برای نظم و معنا در زندگی

کتاب «۱۲ قانون زندگی» مجموعه ای از بینش های عملی است که نه تنها به نظم بخشی زندگی فردی کمک می کند، بلکه راهنمایی برای یافتن معنا در مواجهه با رنج های اجتناب ناپذیر هستی ارائه می دهد. این قوانین، هر کدام دریچه ای به سوی خودشناسی و بهبود روابط با جهان بیرون می گشایند، و به خواننده این فرصت را می دهند که در مسیری رو به جلو، با صلابت و شجاعت گام بردارد.

۱. قانون اول: صاف بایستید و شانه های خود را عقب نگه دارید.

این قانون به خواننده یادآوری می کند که وضعیت بدنی، بیش از آنکه صرفاً یک حالت فیزیکی باشد، بازتابی از حالت درونی و رویکرد فرد به زندگی است. هنگامی که فرد با قامت استوار و شانه های عقب کشیده می ایستد، نه تنها اعتماد به نفس بیشتری از خود نشان می دهد، بلکه در ناخودآگاه خود و دیگران، پیامی از آمادگی برای مقابله با چالش ها و پذیرش مسئولیت ها ارسال می کند. پیترسون برای توضیح این بینش عمیق، به مثال خرچنگ ها اشاره می کند. او بیان می کند که خرچنگ ها، مانند انسان ها، در سلسله مراتب اجتماعی خود بر اساس وضعیت بدنی و سطح سروتونین (هورمون مرتبط با خلق و خو و اعتماد به نفس) جایگاه می یابند. خرچنگ های پیروز، صاف و استوار می ایستند، در حالی که خرچنگ های شکست خورده، خمیده و بی حال به نظر می رسند. این تمثیل نشان می دهد که ارتباط بین بدن و ذهن تا چه حد عمیق است؛ تغییر در وضعیت فیزیکی می تواند به طور مستقیم بر احساس درونی و توانایی فرد در مواجهه با جهان تأثیر بگذارد. می توان تصور کرد که فردی که این اصل را در زندگی خود پیاده می کند، نه تنها در ظاهر، بلکه در باطن نیز خود را برای رویارویی با رنج و آشفتگی ها آماده می کند و با اعتماد به نفسی تازه به استقبال فرصت ها می رود.

۲. قانون دوم: با خودتان مانند فردی رفتار کنید که مسئولیت کمک به او را بر عهده دارید.

این قانون از خواننده می خواهد که نسبت به سلامت جسمی و روانی خود، به همان اندازه که نسبت به کسی که عمیقاً دوستش دارد و برایش ارزش قائل است، مسئولیت پذیر باشد. پیترسون تأکید می کند که مراقبت از خود، صرفاً یک خودخواهی نیست، بلکه یک مسئولیت اخلاقی است؛ زیرا هر فرد نه تنها برای خویشتن، بلکه برای اطرافیان و حتی برای آینده جهان نیز اهمیت دارد. او با زبانی صمیمانه بیان می کند که چگونه بسیاری از افراد به راحتی برای دیگران نسخه های شفابخش می پیچند و با شفقت به آن ها کمک می کنند، اما در مواجهه با خود، گاهی بی رحم و بی توجه می شوند. در این راستا، فرد با برنامه ریزی برای تغذیه سالم، خواب کافی، تحصیل و حتی درمان مشکلات روحی و جسمی خود، در واقع به جهان خدمت می کند. این قانون به فرد می آموزد که برای «خودِ» خویش نیز ارزش قائل باشد، اصول رفتاری مشخصی را برای زندگی خود تعیین کند و به آن ها پایبند بماند. به کارگیری این قانون می تواند به فرد کمک کند تا نه تنها به معنای واقعی کلمه «زندگی» کند، بلکه با قدرت و وضوح بیشتری به سمت اهداف خود حرکت کند و در نهایت، معنایی عمیق تر در وجود خویش بیابد.

«خود را تقویت کنید. از خودتان شروع کنید، مواظب خودتان باشید، تعریف کنید که چه کسی هستید و شخصیت خود را اصلاح کنید. مقصد خود را انتخاب کنید و وجود خود را بیان کنید. همانطور که فیلسوف بزرگ آلمانی قرن نوزدهم، فردریش نیچه بسیار درخشان اشاره کرد، کسی که زندگی او چرایی دارد، تقریباً می تواند هر روشی را تحمل کند.»

۳. قانون سوم: با افرادی دوست شوید که بهترین ها را برای شما می خواهند.

خواننده با این قانون درمی یابد که محیط اجتماعی و به ویژه دایره دوستان، تأثیر شگرفی بر مسیر زندگی و رشد شخصی دارند. پیترسون بر اهمیت انتخاب آگاهانه روابط تأکید می کند و توصیه می کند از کسانی که انرژی منفی دارند، شما را ناامید می کنند یا عادت های مخرب دارند، اجتناب شود. او به این نکته اشاره می کند که افراد ناموفق اغلب می توانند سطح عملکرد دیگران را نیز پایین بکشند، حتی اگر نیت آن ها کمک کردن باشد. این قانون شجاعت می طلبد؛ شجاعت برای ترک روابط ناسالم و احاطه کردن خود با افراد مثبت، الهام بخش و کسانی که واقعاً به رشد و پیشرفت شما علاقه دارند. می توان تصور کرد که وقتی فرد در جمع کسانی قرار می گیرد که به او باور دارند و مشوق او هستند، اعتماد به نفسش افزایش می یابد و انگیزه ی بیشتری برای حرکت به سمت اهدافش پیدا می کند. این انتخاب ها ممکن است گاهی دشوار باشند و حتی احساس حقارت اولیه را در فرد ایجاد کنند، اما پیترسون می گوید که کمی فروتنی و شجاعت برای رسیدن به رشد فردی ضروری است. در نهایت، این قانون به فرد کمک می کند تا شبکه ای حمایتی ایجاد کند که او را به سوی بهترین نسخه ی خود سوق دهد.

۴. قانون چهارم: خودتان را با کسی که دیروز بودید، مقایسه کنید نه با کسی که امروز هستید.

در عصری که رسانه های اجتماعی تصویری از زندگی های به ظاهر بی نقص دیگران را به نمایش می گذارند، این قانون به فرد یادآوری می کند که مقایسه ی خود با دیگران می تواند به سرعت منجر به احساس ناکافی بودن، حسادت و ناامیدی شود. پیترسون توضیح می دهد که مغز انسان به طور طبیعی تمایل به مقایسه دارد و این مقایسه ها می توانند بر سطح سروتونین و در نتیجه بر اعتماد به نفس تأثیر بگذارند. وقتی فرد دائماً خود را با میلیاردها نفر دیگر در فضای آنلاین مقایسه می کند، خطر از دست دادن امید و غرق شدن در هرج و مرج زندگی افزایش می یابد. راه حل، تمرکز بر پیشرفت شخصی و بهبود تدریجی است. این قانون به خواننده پیشنهاد می دهد که به جای نظاره گر بودن بر زندگی دیگران، هر روز خود را با نسخه ی دیروز خویش مقایسه کند. این رویکرد به فرد امکان می دهد تا پیشرفت های هرچند کوچک خود را مشاهده کند و نقاطی که نیاز به بازسازی و بهبود دارند را شناسایی کند، درست مانند بازسازی یک «خانه روانی». با این کار، تمرکز فرد از وسواس بر نارسایی های خود به سوی بهبود مستمر و حرکت رو به جلو تغییر می کند، که نه تنها به رشد شخصی او کمک می کند، بلکه پیش نیازی برای قانون ششم نیز هست.

۵. قانون پنجم: نگذارید فرزندانتان کاری کنند که شما آن ها را دوست نداشته باشید.

پیترسون در این قانون به اهمیت تربیت قاطعانه و مسئولانه فرزندان می پردازد تا آن ها را برای دنیای واقعی آماده کند. او استدلال می کند که والدین باید نقش راهنما و مربی را ایفا کنند، نه صرفاً دوست، و قوانین و مرزهای روشنی را تعیین کنند. این قانون ممکن است در ابتدا کمی سخت گیرانه به نظر برسد، اما بینش عمیق آن در این است که اگر فرزندان در خانه با محدودیت ها و قوانین اجتماعی آشنا نشوند، جامعه آن ها را به طرق دردناکی طرد خواهد کرد. پیترسون بر پذیرش پرخاشگری ذاتی در انسان تأکید می کند و معتقد است که دغدغه ی اصلی والدین باید تربیت کودکانی مهربان، مسئولیت پذیر و مجهز به قوانین اجتماعی باشد. این به معنای سرکوب کامل غریزه نیست، بلکه هدایت آن به سوی مسیرهای سازنده است. با تعیین قوانین مشخص (مانند احترام به دیگران، عدم پرخاشگری فیزیکی، و انجام کارهای محوله) و آموزش چگونگی مواجهه با شکست و درد، والدین فرزندان خود را برای تبدیل شدن به افراد بالغ و سازگار آماده می کنند. تربیت مؤثر، ترکیبی از عشق و قاطعیت است که به کودکان کمک می کند تا با اعتماد به نفس و شجاعت با چالش های زندگی روبرو شوند.

۶. قانون ششم: قبل از انتقاد از جهان، خانه خود را مرتب کنید.

این قانون به فرد می آموزد که تغییر و بهبود را از نزدیک ترین و کنترل پذیرترین جنبه های زندگی خود آغاز کند. پیترسون با فروتنی بیان می کند که پیش از آنکه کسی حق داشته باشد به انتقاد از مشکلات بزرگ جهانی یا قضاوت دیگران بپردازد، باید مسئولیت فردی خود را بپذیرد و نظم را در زندگی خود برقرار سازد. این قانون به خواننده الهام می دهد تا بی نظمی ها، کارهای ناتمام و نواقص را در محیط خانه و زندگی شخصی خود شناسایی کند و سپس با اقدام عملی، به اصلاح آن ها بپردازد. می توان تصور کرد که وقتی فرد ابتدا به تمیز کردن و مرتب کردن اتاق خود، پرداخت بدهی ها یا رفع تعارضات کوچک در روابط نزدیک می پردازد، حس قدرت و کنترل بیشتری پیدا می کند. این حقیقت گویی در مقیاس کوچک، نه تنها به فرد کمک می کند تا به وضوح نیازهای خود را بیان کند و از دروغ گفتن به خود دست بردارد، بلکه پیش نیاز هر تغییر بزرگ در مقیاس وسیع تر اجتماعی نیز هست. این قانون به فرد یادآوری می کند که برای اداره یک شهر یا تغییر جهان، ابتدا باید توانایی آوردن صلح و نظم به خانه خود را داشته باشد.

۷. قانون هفتم: آنچه معنادار است (نه آنچه مصلحت است) را دنبال کنید.

در این قانون، پیترسون تفاوت میان رضایت کوتاه مدت، راحت طلبی و پاداش های فوری را با پیگیری اهداف عمیق تر و معنادارتر توضیح می دهد. او با صراحت بیان می کند که رنج بخشی جدایی ناپذیر از زندگی است و راه مقابله با آن، نه اجتناب، بلکه دنبال کردن معنا و هدف است. می توان تصور کرد که فرد در این مسیر، به جای انتخاب های آسان و بی فکرانه که تنها برای لحظه ای آرامش می بخشند، به سوی اهدافی حرکت می کند که حتی اگر مستلزم فداکاری و مواجهه با سختی ها باشند، در نهایت به او رضایت درونی و پایداری می بخشند. پیترسون مثال گل نیلوفر آبی را به کار می برد که از گِل ریشه می گیرد و به زیبایی شکوفا می شود؛ این مثال نشان می دهد که چگونه فداکاری برای اهداف بزرگتر و منافع دیگران، می تواند زندگی فرد را در آینده بسیار رضایت بخش تر کند. دنبال کردن معنا، پادزهری قدرتمند برای پوچ گرایی و بی تفاوتی است و به فرد کمک می کند تا فردی بهتر و شادتر باشد، حتی در مواجهه با بزرگترین رنج ها. این قانون از فرد می خواهد که از منطقه امن خود خارج شده و با شجاعت به دنبال آنچه واقعاً در زندگی اش معنا دارد، برود.

۸. قانون هشتم: حقیقت را بگویید یا حداقل دروغ نگویید.

این قانون بر قدرت و پیامدهای کلمات و اهمیت صداقت تأکید می کند. پیترسون استدلال می کند که دروغ گفتن به خود و دیگران، به ویژه در مورد آنچه هستید و آنچه می خواهید، در نهایت به آشفتگی و فروپاشی فردی و اجتماعی منجر می شود. او توضیح می دهد که زندگی بر اساس حقیقت، مستلزم پذیرش و مقابله با واقعیت ها و تضادها است، حتی اگر دردناک باشند. می توان تصور کرد که فردی که این قانون را سرلوحه زندگی خود قرار می دهد، با شجاعت به مواجهه با اشتباهات و نواقص خود می رود، آن ها را تصحیح می کند و از طریق صداقت، مسیر پیشرفت را هموار می سازد. دروغگویی، حتی در مقیاس کوچک، می تواند فرد را از رسیدن به اهداف عاقلانه بازدارد و او را در چرخه خودفریبی گرفتار کند. این قانون به فرد کمک می کند تا به بلوغ و مسئولیت پذیری بیشتری دست یابد و با زندگی بر اساس واقعیت، کمتر رنج بکشد، در برابر شر مقاومت کند و حتی بر آن پیروز شود. زندگی صادقانه، به فرد این امکان را می دهد که نه تنها به خود، بلکه به روابطش نیز عمق و معنا بخشد و از فریبکاری در هر جنبه ای از زندگی دوری کند.

۹. قانون نهم: فرض کنید کسی که با او صحبت می کنید، ممکن است چیزی بداند که شما نمی دانید.

این قانون بر اهمیت گوش دادن فعال و بدون قضاوت به دیگران تأکید دارد. پیترسون به تداعی آزاد فروید و حکمت سقراط اشاره می کند که می دانست می دانم که نمی دانم. این فروتنی فکری، دروازه ای به سوی دانش و بینش جدید است. خواننده درمی یابد که نادانی، عامل اصلی آسیب پذیری انسان است و اگر فرد بدون قضاوت اولیه به دیگران گوش دهد، آن ها جزئیات شگفت انگیز، پوچ و جذاب زندگی خود را با او در میان خواهند گذاشت. تعداد کمی از مکالمات خسته کننده خواهد بود. این قانون به فرد کمک می کند تا از خطر تعصب و جهل محافظت شود و با گشودگی به ایده ها، دیدگاه ها و تجربیات دیگران، حتی از کسانی که انتظارش را ندارد، دانش کسب کند. می توان تصور کرد که با این رویکرد، روابط فرد عمیق تر شده و او از طریق فهمیدن چیزهایی که پیش از این نمی دانسته، رشد می کند. این قانون به فرد یادآوری می کند که دانش فعلی او هرگز کافی نیست، زیرا همواره در معرض تهدید بیماری، خودفریبی، ناراحتی و درد است. بنابراین، گشودگی به یادگیری از هر منبعی، کلید محافظت از خود و پیشرفت است.

۱۰. قانون دهم: در گفتار خود دقیق باشید.

این قانون بر قدرت دقت در بیان کلمات و تأثیر آن بر حل مشکلات و دستیابی به اهداف تأکید دارد. پیترسون استدلال می کند که اهداف مبهم، اقدامات مبهم و در نهایت نتایج نامطلوب را به دنبال دارند. عدم وضوح در گفتار، مانع از شناخت و حل مشکلات می شود. او توضیح می دهد که وقتی فرد با یک ناراحتی مبهم روبروست، تا زمانی که آن را به صراحت تعریف نکند و شکل مشخصی به آن ندهد، در مبارزه با آن خواهد بود. می توان تصور کرد که فردی که در گفتار خود دقیق است، توانایی بهتری در شناسایی دقیق مشکلات و تعریف واضح اهداف خود دارد. این دقت در بیان، کلید تبدیل هرج و مرج به نظم و کنترل است. وقتی مشکل به طور دقیق شناسایی می شود، ترس از آن کاهش می یابد و فرد می تواند با هدف مشخصی با آن مواجه شود. این قانون به فرد کمک می کند تا با وضوح کلام و ذهن، هرج و مرج زندگی را به چالش بکشد و به سمت راه حل های مؤثر حرکت کند، زیرا هر اقدام هدفمند از یک بیان دقیق آغاز می شود.

۱۱. قانون یازدهم: کودکان را هنگام اسکیت سواری آزار ندهید.

این قانون بر اهمیت اجازه دادن به کودکان (و حتی بزرگسالان) برای مواجهه با ریسک های کنترل شده و کسب تجربه تأکید دارد. پیترسون معتقد است که محافظت بیش از حد از کودکان، آن ها را برای رویارویی با چالش های دنیای واقعی آماده نمی کند. او در این بخش به تفاوت بین برابری فرصت و برابری نتیجه می پردازد و بیان می کند که تلاش برای برابری کامل نتیجه، با زیست شناسی و تفاوت های فردی همخوانی ندارد. خواننده درمی یابد که رشد واقعی از طریق غلبه بر چالش ها و پذیرش مسئولیت های واقعی حاصل می شود. می توان تصور کرد که وقتی به کودکان اجازه داده می شود تا با خطرات معقولی مانند اسکیت سواری یا صخره نوردی روبرو شوند، انعطاف پذیری، استقلال و شجاعت آن ها تقویت می شود. این قانون به فرد کمک می کند تا از تربیت نسلی بیش از حد محافظت شده پرهیز کند و به جای آن، افرادی را پرورش دهد که قادر به پذیرش مسئولیت و خطرپذیری معقول برای رشد و شکوفایی هستند. پیام اصلی این است که رشد، نه در محیطی کاملاً امن و بی خطر، بلکه در محیطی که امکان تجربه و غلبه بر موانع را فراهم می کند، اتفاق می افتد.

۱۲. قانون دوازدهم: وقتی در خیابان با گربه ای روبرو می شوید، آن را نوازش کنید.

این قانون به خواننده یادآوری می کند که حتی در میان بزرگترین رنج ها و سختی های زندگی، می توان زیبایی، لذت های کوچک و لحظات مثبت را یافت. پیترسون اذعان می کند که تمرکز بر قسمت های زشت و طاقت فرسای زندگی آسان است، و در این زمینه از مبارزه مادام العمر دخترش با آرتریت شدید مثال می زند. او می گوید که گزینه آسان در مواجهه با این بحران ها، روی آوردن به پوچ گرایی و منفی گرایی است، اما تأکید می کند که این رویکرد اغلب می تواند بدتر از خود رنج اولیه باشد. این قانون به فرد الهام می دهد که برای مقابله با نیهیلیسم بالقوه، به عشق و زیبایی های اطراف خود، هرچند کوچک، توجه زیادی داشته باشد. می توان تصور کرد که فرد با قدردانی از لحظاتی مانند تماشای غروب خورشید، یک گل زیبا، یا حتی نوازش یک گربه در خیابان، قادر است دلگرمی و امید را در دنیایی پر از هرج و مرج پیدا کند. این قانون به فرد می آموزد که زندگی برای رنج کشیدن بیش از حد کوتاه است و معنا و امید را می توان در کوچکترین جزئیات و زیبایی های روزمره کشف کرد. این یک دعوت به آگاهی و قدردانی از لحظات مثبت است که می تواند حتی در دل بزرگترین مشکلات، نوری از امید را روشن سازد.

نتیجه گیری: چگونه این ۱۲ قانون می توانند زندگی شما را متحول کنند؟

دوازده قانون زندگی جردن پیترسون، فراتر از مجموعه ای از توصیه های اخلاقی، راهنمایی عمیق و کاربردی برای مواجهه با ابعاد پیچیده ی هستی است. خواننده با درک و به کارگیری این قوانین، درمی یابد که چگونه می تواند از دل هرج و مرج زندگی، نظم، معنا و مسئولیت فردی را استخراج کند. این قوانین به فرد یاری می رسانند تا با رنج های اجتناب ناپذیر زندگی روبرو شود، دروغ گویی به خود و دیگران را کنار بگذارد و با حقیقت گویی، پایه های یک زندگی مستحکم را بنا نهد. پیترسون با الهام از خرد باستان، اسطوره شناسی و روانشناسی مدرن، ابزارهایی را فراهم می آورد که به فرد امکان می دهند نه تنها خود را بهتر بشناسد، بلکه روابطش را بهبود بخشد و به سوی اهداف معنادار حرکت کند.

این قوانین صرفاً نظریه های انتزاعی نیستند؛ بلکه راهکارهایی عملی و اثبات شده برای زندگی بهتر ارائه می دهند که می توانند به طور ملموس بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارند. هر قانون به فرد کمک می کند تا مسئولیت پذیری بیشتری را در قبال خود و جهان پیرامونش بپذیرد و با شجاعت به سمت کشف معنای واقعی زندگی گام بردارد. خواننده با آگاهی از این اصول، می تواند مسیری برای خودسازی و رشد شخصی را آغاز کند. توصیه می شود که برای تجربه تحولی عمیق، با قدم های کوچک شروع کرده و حداقل یکی از این قوانین را در زندگی روزمره خود پیاده کند. پذیرش فردیت، مسئولیت پذیری و جستجوی مداوم معنا، پادزهرهای قدرتمندی در دنیای پرچالش امروز به شمار می روند که می توانند زندگی هر فرد را متحول سازند.