تلفنهای همراه مدرن انرژی بیشتری مصرف میکنند. از طرف دیگر این گوشیها به صورت مرتب کوچک و کوچکتر میشوند و فضای کمتری برای باتریها باقی میماند. تولیدکنندگان در تلاش هستند تا باتریهای بزرگتری را تولید کنند که بهینهتر باشند و عملکرد به کاربر ارائه کنند.
هر چه باتری استفاده شده در یک گوشی بهینهتر باشد، کاربران نیاز کمتری به شارژ خواهند داشت و رضایت بیشتری از عملکرد گوشی. در این متن از سری مطالب مرتبط با باتری به سراغ مقایسه دو نوع باتری تلفن همراه خواهیم پرداخت. باتری لیتیوم یونی و باتری لیتیوم پلیمری.
توسعهی باتری لیتیوم یونی برای اولین بار در سال ۱۹۱۲ انجام شد. اما تا زمان استفادهی آنها توسط سونی در سال ۱۹۹۱، این باتریها چندان معروف و شناخته شده نبودند. یکی از تفاوتهای اصلی باتریهای لیتیوم یونی و لیتیوم پلیمری ، بهرهمندی از چگالی انرژی بالا و هزینهی پایین در باتری لیتیوم یونی است. علاوه بر این، این باتریها نیازی به انرژی اولیهی برق ندارند. به عبارت سادهتر، باور قدیمی شارژ کردن تلفن همراه برای مدت چندین ساعت در بار اول، برای باتریهای لیتیوم یونی قابل قبول نیست.
باتری لیتیوم یونی
مهمترین عیب این باتریها نیز کهنه و پیر شدن آنها در طی زمان است. این کهنه شدن، حتی در صورت عدم استفاده از آنها نیز اتفاق میافتد. از جمله تلفنهای همراه استفاده کننده از باتریهای لیتیوم یونی، میتوان به اشاره کرد.
باتریهای لیتیوم یونی، قابلیت بازیافت شدن را نیز دارند و از این نظر، برای محیط زیست مفید هستند. این باتریها، به طور ذاتی، برای شارژ داخل تلفن همراه یا هر دستگاه استفاده کننده از این باتریها طراحی شدهاند و اصولا نباید در محیط خارج از دستگاه شارژ شوند.
بهترین کاربرد این باتریها در دستگاههای محاسبهگر موبایلی و تلفنهای همراه است.
مواد شیمیایی استفاده شده برای ساخت این باتریها، شرکتهای سازندهی آنها را ملزم به تولید باتریهای مستطیلی شکل میکند. این باتریها، به نسبت باتریهای تولید شده با سایر مواد شیمیایی( مانند نیکل) سبکتر هستند.
دمای باتری لیتیوم یونی، حین استفاده باید بین ۲۰ درجه زیر صفر و ۶۰ درجه بالای صفر باشد. همچنین، دمای این باتریها، حین شارژ شدن، باید بین ۰ درجه سانتی گراد و ۶۰ درجه سانتی گراد باشد. تجاوز از این مرز دمایی، باعث صدمه به باتری و در نتیجه صدمه به دستگاه استفاده کننده از آن میشود.
عمر مفید در نظر گرفته شده برای چنین باتریهایی، بین ۳۰۰ الی ۴۰۰ بار شارژ آنها میباشد. نکتهی مهم دربارهی عمر این باتریها، کاهش ۰/۱ درصدی این باتریها در هر ماه است. به عبارت سادهتر، اگر باتری نو باشد، پس از یک ماه مصرف آن، بیشترین مقدار شارژ آن، به مقدار ۹۹/۹ درصد خواهد شد.
باتریهای لیتیوم پلیمری
قدمت باتریهای لیتیوم پلیمری، به سال ۱۹۷۰ بر میگردد. اولین طراحی این باتریها، شامل یک الکترولیت خشک و جامد بود که شبیه یک فیلم پلاستیکی بود. با در نظر گرفتن اولین طراحی این باتریها، باتریهای لیتیوم پلیمری، توانایی داشتن شکلی شبیه یک کارت اعتباری در کنار دارا بودن مقدار قابل قبولی انرژی برق را دارند. از جمله مزیتهای این باتریها میتوان به وزن سبک آنها و ایمنی بالای آنها اشاره کرد.
باتری لیتیوم پلیمری
اما در نظر داشته باشید که باتریهای لیتیوم پلیمری، برای شرکتهای سازنده، هزینه ی بیشتری نسبت به باتریهای لیتیوم یونی دارند. علاوه بر این، چگالی انرژی این باتریها، کمتر از باتریهای لیتیوم یونی است.
باتریهای لیتیوم پلیمری، مانند باتریهای لیتیوم یونی، قابل بازیافت هستند. این باتریها نیز برای شارژ شدن داخل تلفن همراه یا دستگاه استفاده کننده از آنها طراحی شدهاند. علاوه بر آن، باتریهای لیتیوم پلیمری، به نسبت باتریهای ساخته شده از سایر مواد شیمیایی مانند نیکل، سبکتر هستند.
باتریهای لیتیوم پلیمری، بیشتر برای استفاده در داخل تلفنهای همراه و دستگاههای محاسبهگر موبایلی توصیه میشوند.
نکتهی جالب در مورد دمای در حین استفاده از این باتریها، بهبود کارایی آنها در دمای کم و دمای بالا است. به عبارت دیگر، باتریهای لیتیوم پلیمری، در دمای پایینتر و در دمای بالاتر، کارایی بهتری از خود به نمایش میگذارند. علاوه بر این، دمای حین شارژ شدن این باتریها، معمولا بین ۰ درجه سانتیگراد و ۶۰ درجهی سانتیگراد متغیر است.
به ازای هر ماه استفاده از این محصولات، ظرفیت باتری به اندازهی ۰/۱ درصد کاهش مییابد.
ظرفیت این باتریها، بسته به نوع باتری میتواند متفاوت باشد. اما در حالت کلی، ظرفیت این باتریهای به نسبت باتریهای لیتیوم یونی بیشتر و به صرفهتر است.
مثل باتریهای لیتیوم یونی، این باتریها نیز، به مدت ۳۰۰ الی ۴۰۰ بار شارژ، عمر خواهند داشت.
لیتیوم یونی و لیتیوم پلیمری : کدامیک بهتر است؟
پس از ذکر مشخصات کامل هر کدام از این باتریها و بررسی ویژگیهای مثبت و منفی آنها، میتوان نتیجه گرفت که بین این دو نوع باتری تلفن همراه، رقابت و تفاوت چندانی وجود ندارد.
باتریهای لیتیوم یونی، چگالی انرژی بیشتر دارند و برای شرکتهای تولیدکنندهی آنها به صرفهتر هستند. ولی باتریهای لیتیوم پلیمری اندازهی کوچک و مناسبتری دارند. اما باید در نظر داشت که با روی کار آمدن تلفنهای همراه تاشو و انعطافپذیر، باتریهای لیتیوم پلیمری کارایی بهتری در این حوزه خواهند داشت. چرا که اندازهی باتریهای لیتیوم یونی به نسبت باتریهای لیتیوم پلیمری بزرگتر است و در چنین تلفنهای همراهی، به سختی قابل استفاده هستند.
منبع: تفاوت باتری لیتیوم یونی و پلیمری چیست؟ سوالی تکراری که بارها و بارها توسط کاربران مختلف وسایل دیجیتال پرسیده میشود. در این مقاله تلاش کردیم به بهترین شکل تفاوت باتری li po و li ion را بررسی و مزایا و معایب هر کدام را مشخص کنیم. همراه باشید 🙂
ساختار باتری لیتیوم یونی
باتری لیتیوم یونی شکلی از باتری قابل شارژ است که اوایل دهه ۹۰ میلادی توسط شرکتهای بزرگ تکنولوژی و ساخت قطعات دیجیتال به کار گرفته شد. این باتریها به شکل کلی از ۳ بخش تشکیل شدهاند:
- یک الکترود مثبت
- یک الکترود منفی
- یک الکترولیت یا ترکیب شیمیایی مایع بین آنها
بیشتر باتریهای لیتیوم یونی، برخلاف باتریهای قدیمیتر، یک کنترلکننده الکترونیکی دارند که جریان برق و دشارژ را تنظیم میکند تا باتری شما بیش از حد گرم نشود یا منفجر نشود.
اینم بخونید بد نیست:
بررسی مزایا و معایب باتریهای لیتیوم یونی
مزایا:
- چگالی انرژی بسیار بالا
- عمر بالا و طولانی
- امکان تعویض توسط مصرفکننده
معایب:
- طراحی مستطیلی و محدود
- تخلیه شارژ نسبتا بالا
- وزن سنگینتر نسبت به باتریهای پلیمری
ساختار باتری لیتیوم پلیمری
مهمترین تفاوت بین باتری های لیتیوم یون و لیتیوم پلیمر، الکترولیت شیمیایی بین الکترودهای مثبت و منفی آنها است. در باتریهای لیتیوم پلیمری مایع وجود ندارد. در عوض، فناوری لیتیوم پلیمری از یکی از سه شکل استفاده میکند:
- جامد خشک، که تا حد زیادی در طول سالهای نمونه اولیه باتریهای لیتیوم پلیمری حذف شد.
- یک ترکیب شیمیایی متخلخل
- یک الکترولیت ژل مانند
محبوبترین این باتریها آخرین مورد است که این نوع باتری در رایانههای جدیدتر و خودروهای الکتریکی دیده میشود. نکته مهم این است که بسیاری از شرکتها در واقع یک باتری لیتیوم پلیمری واقعی به شما نمیفروشند، در عوض باتری لیتیوم-یون پلیمری یا لیتیوم یون در یک محفظه انعطافپذیرتر ارائه میدهند.
بررسی مزایا و معایب باتریهای لیتیوم پلیمری:
مزایا:
برخلاف باتریهای لیتیوم پلیمری که در اشکال مستطیلی ساخته میشوند، باتریهای لیتیوم پلیمری در ابعاد و اندازههای مختلف تولید میشوند.
- این باتریها نسبت به سایر باتریها وزن کمتری دارند.
- برای گوشیهای هوشمند و تلفنهای همراه انتخاب بسیار خوبی هستند.
- در دماهای بالا و پایین عملکرد مناسبی دارند.
معایب:
- توسط کاربران و مصرفکنندگان قابل تعویض نیستند.
- این باتریها نسبت به باتریهای لیتیوم یونی عمر کوتاهتری دارند.
- باتریهای لیتیوم پلیمری نسبت به رقبای خود قیمت بالاتری دارند.
- به صورت یک شارژر داخلی (اینترنال) در نظر گرفته میشود، تا یک شارژر خارجی (اکسترنال)
بررسی ساختار باتریهای لیتیوم یونی و لیتیوم پلیمری
نیاز نیست راجع به اهمیت باتریها و تکنولوژیهای به کار رفته در آنها داستانسرایی کنیم! گاهی استفاده از یک باتری نامناسب میتواند به قیمت جان انسانها تمام شود و در موارد کماهمیتتر، آبروی یک برند تجاری را ببرد. همه ما اتفاقی که برای سری نوت ۷ سامسونگ افتاد را به خاطر داریم. غول بزرگی به نام سامسونگ مجبور شد به خاطر مشکلات مربوط به باتری پرچمدار خود را از خط تولید خارج کرده و بیشتر گوشیهای موجود در بازار را جمع کند.
البته نمیتوانیم بگوییم که باتریهای لیتیوم یونی بهتر هستند یا باتریهای لیتیوم پلیمری. هر کدام از آنها با توجه به نیازهای ما میتوانند انتخاب خوبی باشند. هر کدام هم مزایا و معایب خودشان را دارند که در این مقاله این موارد را بررسی کردیم. مهمترین تفاوت باتری li po و li ion در تفاوت الکترولیت شیمیایی بین قطب منفی و قطب مثبت آنان است.
باتریهای لیتیوم یونی از مواد مایع تشکیل شدهاند که با بالا رفتن دما یا فشار، امکان اشتعال یا ترکیدن آنها وجود دارد. البته در نسل جدید این باتریها برخلاف نسلهای قبلی، تغییراتی داشتهاند که آنها را تا حد بسیار زیادی از آتش گرفتن و انفجار مصون نگه میدارد. باتریهای لیتیوم پلیمری قیمت بالاتری دارند و در صنایع متعددی میتوان از آنها استفاده کرد. باتریهای لیتیوم پلیمری از الکترولیت جامد استفاده میکنند که نسبت به باتریهای لیتیوم یونی امنیت بیشتری در برابر انفجار و آتش گرفتن دارد. اما نمیتوان این باتریها را هم بدون ایراد دانست.
دوره آموزش تعمیرات موبایل در بهترین و مجهزترین آموزشگاه تعمیرات موبایل زیر نظر اساتید مجرب با پشتیباتی رایگان، ویژه بازار کار انجام می شود