Art Zone 798 بهشتی از نقاشی و مجسمه!

Art Zone 798 بهشتی تپنده از خلاقیت و نوآوری در قلب پکن است، جایی که هنر معاصر چین در میان کارخانه های صنعتی قدیمی متولد شده و با نقاشی ها، مجسمه ها و گالری های بی شمار، بازدیدکنندگان را به دنیایی از الهام و زیبایی دعوت می کند. این منطقه هنری، تلفیقی بی نظیر از گذشته و حال است که روح هنر را در کالبد معماری باهاوس دمیده و فضایی فراموش نشدنی برای کاوش هنری فراهم آورده است.

سفری به پکن، پایتخت باشکوه چین، تنها به معنای بازدید از جاذبه های تاریخی شکوهمند مانند دیوار چین یا شهر ممنوعه نیست؛ بلکه فرصتی برای غرق شدن در دنیای هنر معاصر و پویایی فرهنگی آن است. در میان خیابان های پرجنب وجوش این شهر، منطقه ای خاص وجود دارد که همچون نگینی درخشان، قلب هر هنردوستی را به سوی خود می کشد: منطقه هنری ۷۹۸ پکن. این قلمرو شگفت انگیز که به نام Art Zone 798 شناخته می شود، جایی است که دیوارهای خشن کارخانه های قدیمی، بومی برای خلاقیت بی پایان شده اند و هر گوشه آن داستانی از تحول و زیبایی را روایت می کند. در این فضا، نقاشی ها و مجسمه ها، نه تنها تزییناتی بر دیوارها، بلکه خود زندگی اند و روایتی از روحیه آزاد هنر معاصر چین را بازگو می کنند.

Art Zone 798 چیست؟ تعریفی فراتر از یک منطقه هنری

منطقه هنری Art Zone 798، که گاهی با نام Dashanzi Art District نیز خوانده می شود، در شمال شرقی شهر پکن قرار دارد. این مجموعه وسیع، بیش از یک منطقه صرفاً هنری، یک اکوسیستم کامل فرهنگی است. ساختمان های آجری قدیمی و فضاهای صنعتی که زمانی کارخانه های نظامی دولتی بودند، اکنون میزبان صدها گالری هنری، کارگاه های خلاقانه، استودیوهای هنرمندان، و شرکت های طراحی داخلی، مد، معماری، انتشارات و تولید موسیقی و فیلم هستند.

این منطقه با وسعت چشمگیر خود، حال و هوایی منحصر به فرد دارد. قدم زدن در کوچه ها و خیابان های آن، حسی از کشف و ماجراجویی را به ارمغان می آورد؛ زیرا در هر پیچ و خم، ممکن است با یک نقاشی دیواری خیره کننده، یک مجسمه غول پیکر یا یک گالری پنهان روبه رو شد. Art Zone 798 نمادی از چگونگی تبدیل فضاهای صنعتی منسوخ به مراکز نوآوری و بیان هنری است که خود، روایتی جذاب از تحولات اجتماعی و فرهنگی چین معاصر را در دل خود جای داده است.

روایت زمان: از کارخانه دولتی تا آشیانه هنر – تاریخچه Art Zone 798

داستان Art Zone 798 از اواسط قرن بیستم آغاز می شود، زمانی که جهان در تب وتاب جنگ سرد و بازسازی های پس از آن بود. این منطقه که اکنون بهشتی برای نقاشی و مجسمه است، زمانی قلب تپنده صنعت نظامی چین به شمار می رفت.

تولد یک کارخانه صنعتی: ریشه ها در دهه ۱۹۵۰ و همکاری شوروی-چین

در سال ۱۹۵۱، با هدف گسترش همکاری های نظامی-صنعتی بین اتحاد جماهیر شوروی و جمهوری خلق چین، طرح «اتحاد سوسیالیستی» شکل گرفت. در راستای این طرح، ۱۵۶ پروژه کارخانه مشترک در چین به مرحله اجرا درآمدند. نیاز شدید ارتش آزادی بخش خلق به قطعات الکترونیکی مدرن، مقامات چینی را بر آن داشت تا به سراغ آلمان شرقی، تأمین کننده اصلی تجهیزات الکترونیکی شوروی، بروند. پس از سفر یک هیئت چینی به آلمان شرقی در سال ۱۹۵۱، پروژه عظیم ساخت یک مجموعه کارخانه الکترونیکی در پکن در اوایل سال ۱۹۵۲ تأیید شد که به طور غیررسمی به آن «پروژه شماره ۱۵۷» می گفتند.

مکان انتخابی، زمینی به مساحت ۶۴۰,۰۰۰ متر مربع در دشونزی (Dashanzi)، یک منطقه کشاورزی در شمال شرقی پکن بود. این مجموعه قرار بود ۵۰۰,۰۰۰ متر مربع را اشغال کند که ۳۷۰,۰۰۰ متر مربع آن به اقامتگاه های کارگران اختصاص یافته بود. نام رسمی آن «کارخانه مشترک ۷۱۸» گذاشته شد، که طبق روال دولت چین برای نام گذاری کارخانه های نظامی با عدد ۷ شروع می شد. بودجه اولیه این پروژه در آن زمان سرسام آور بود؛ معادل ۹ میلیون روبل یا حدود ۱۴۰ میلیون یوان (۱۷ میلیون دلار آمریکا).

سبک باهاوس آلمانی: چرا معماری آلمانی انتخاب شد؟

برخلاف سبک پرزرق وبرق و تزئینی شوروی، آلمانی ها نقشه های معماری را بر اساس یک طراحی عملکردگرایانه و متأثر از سبک باهاوس (Bauhaus) انتخاب کردند. این انتخاب منجر به اختلافات زیادی بین مشاوران آلمانی و روسی شد. طرح ها نیازمند فضاهای داخلی بزرگ بودند تا حداکثر نور طبیعی به محیط کار برسد. سقف های دندانه دار و قوسی شکل با شیب تند و پنجره های بلند، الگویی را ایجاد می کردند که به سقف ها ظاهری اره مانند می داد. با وجود موقعیت شمالی پکن، تمامی پنجره ها به سمت شمال طراحی شدند تا نور، سایه های کمتری ایجاد کند و نورپردازی طبیعی بهینه باشد. این ویژگی ها بعدها جذابیت بی نظیری برای هنرمندان به ارمغان آورد.

ساخت وساز از آوریل ۱۹۵۴ آغاز شد و با چالش ها و اختلاف نظرهای فراوانی بین کارشناسان چینی، شوروی و آلمانی همراه بود. یکی از نقاط اختلاف، اصرار آلمانی ها بر رعایت استانداردهای کیفی بالا و گران قیمت برای ساختمان ها و ماشین آلات بود، از جمله ساخت ساختمان ها با مقاومت در برابر زلزله ای به بزرگی ۸ ریشتر، در حالی که چینی ها و روس ها به ۷ ریشتر رضایت می دادند. در نهایت، وانگ ژنگ، کارشناس ارتباطات و حامی طرح آلمان شرقی، به نفع آلمانی ها رأی داد. در اوج ساخت وساز، بیش از ۱۰۰ کارشناس آلمانی در این پروژه فعال بودند و تجهیزات از ۲۲ کارخانه آلمانی تأمین می شد. مهندس ارشد این پروژه عظیم، لو پِیلین (Luo Peilin) بود که به عنوان فردی کمال گرا و متعهد شناخته می شد.

دوران اوج و افول: زندگی کارخانه ای پررونق، مزایای اجتماعی برای کارگران و شعارهای مائوئیستی

کارخانه مشترک ۷۱۸ در سال ۱۹۵۷ با مراسمی باشکوه و نمایش برادری کمونیستی میان چین و آلمان شرقی، فعالیت خود را آغاز کرد. این کارخانه به سرعت به یکی از بهترین ها در چین تبدیل شد و مزایای اجتماعی قابل توجهی را به ۱۰,۰۰۰ تا ۲۰,۰۰۰ کارگر خود ارائه می داد. این مزایا شامل بهترین مسکن در پکن (با اجاره ای کمتر از یک سی ام درآمد کارگران)، فعالیت های فوق برنامه متنوع (از جمله رویدادهای اجتماعی، ورزشی، رقص و شنا)، تیم های ورزشی، تیپ موتورسیکلت های آلمانی، ارکستر موسیقی (که نه تنها سرودهای انقلابی بلکه موسیقی کلاسیک غربی را نیز می نواخت)، باشگاه های ادبی، و یک کتابخانه غنی از کتب چینی و آلمانی بود. این مجموعه حتی دارای بیمارستان خودش با تجهیزات آلمانی بود که پیشرفته ترین امکانات دندانپزشکی در چین را ارائه می کرد.

همزمان با پیشرفت های صنعتی، فعالیت های سیاسی مانند کارگاه های مطالعه اندیشه مائو تسه تونگ، کارگران را با آموزه های حزب کمونیست چین همسو نگه می داشت. در دوران انقلاب فرهنگی، شعارهای تبلیغاتی اندیشه مائو با حروف قرمز روشن بر روی قوس های سقف کارخانه نقاشی شد که تا به امروز نیز پابرجا هستند. بازدیدهای مکرر شخصیت های برجسته مانند دنگ شیائوپینگ، جیانگ زمین، لیو شائوچی، ژو ده و کیم ایل سونگ، به فضای پرشور کارخانه می افزود. این کارخانه طیف وسیعی از تجهیزات نظامی و غیرنظامی را تولید می کرد. از جمله تولیدات غیرنظامی می توان به تجهیزات صوتی برای استادیوم کارگران پکن و تالار بزرگ خلق، و همچنین تمامی بلندگوهای میدان تیان آن من اشاره کرد. در سال ۱۹۶۷، کارخانه ۷۱۸ به بخش های کوچک تر و قابل مدیریت تری مانند زیرکارخانه های ۷۰۶، ۷۰۷، ۷۵۱، ۷۶۱، ۷۹۷ و ۷۹۸ تقسیم شد. کارخانه ۷۹۸ که بزرگترین آن ها بود، نام خود را به کل این منطقه بخشید.

با این حال، با آغاز اصلاحات دنگ شیائوپینگ در دهه ۱۹۸۰، کارخانه ۷۱۸ و زیرمجموعه های آن با فشار زیادی مواجه شدند. محرومیت از حمایت های دولتی و عدم توانایی در رقابت با اقتصاد بازار، منجر به افول تدریجی و سرانجام منسوخ شدن آن شد. تا اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰، بیشتر زیرکارخانه ها تولید خود را متوقف کرده و ۶۰ درصد کارگران بیکار شده بودند. مدیریت باقی مانده نیز تحت عنوان «گروه علم و فناوری سِوِن-اِستار هوادیان» (Seven-Star Huadian Science and Technology Group) سازماندهی مجدد شد که وظیفه داشت بر پارک صنعتی نظارت کرده و برای ساختمان های رها شده مستأجر پیدا کند.

تولد دوباره هنری: جوانه زدن هنر در ویرانه ها

در اواخر دهه ۱۹۹۰، در حالی که مجتمع کارخانه ای دشونزی رو به ویرانی بود، جامعه هنری معاصر پکن به دنبال خانه ای جدید می گشت. هنرمندان آوانگارد که اغلب از سوی دولت با بی مهری مواجه بودند، به طور سنتی در حاشیه شهر فعالیت می کردند. پس از اخراج از خانه های قدیمی اطراف کاخ تابستانی، بسیاری به استان تونگژو (Tongzhou) در شرق پکن نقل مکان کرده بودند، اما این مکان بیش از یک ساعت از مرکز شهر فاصله داشت.

پیدایش جامعه هنری: چگونه هنرمندان آوانگارد به دنبال فضایی جدید بودند و Art Zone 798 را یافتند

در سال ۱۹۹۵، آکادمی مرکزی هنرهای زیبا پکن (CAFA) برای یافتن فضای ذخیره سازی و کارگاه، در کارخانه از کار افتاده ۷۰۶ مستقر شد. این انتقال موقت، دائمی شد و در سال ۲۰۰۰، سویی جیانگو (Sui Jianguo)، رئیس بخش مجسمه سازی، استودیوی خود را در این منطقه بنا نهاد. کارگاه های مجسمه سازی او همیشه به روی بازدیدکنندگان باز بودند تا ده ها کارگر مشغول به کار را تماشا کنند. به تدریج و به صورت دهان به دهان، هنرمندان و طراحان دیگری نیز به این منطقه جذب شدند.

پیشگامان هنر در ۷۹۸: معرفی هنرمندان و گالری داران اولیه

تا سال ۲۰۰۳، جامعه ای هنری متشکل از بیش از ۳۰ هنرمند، طراح و ناشر در منطقه شکل گرفته بود. از اولین خلاقانی که در این منطقه سکونت گزیدند می توان به هوانگ رویی (Huang Rui) هنرمند، خو یونگ (Xu Yong) عکاس، رابرت برنل (Robert Bernell) ناشر، لی سونگسونگ (Li Songsong) نقاش، و تاباتا یوکیهیتو (Tabata Yukihito) از پروژه هنری پکن توکیو اشاره کرد. برنل آمریکایی با کتابفروشی، گالری و دفتر انتشاراتی خود به نام Timezone 8، اولین خارجی بود که به منطقه نقل مکان کرد و نقش مهمی در کمک به هنرمندان برای اجاره فضا ایفا کرد.

نخستین فضاهای نمایشگاهی: BTAP و 798 Space Gallery و تأثیر آن ها

یکی از اولین فضاهای نمایشگاهی، پروژه های هنری پکن توکیو (BTAP)، توسط تاباتا یوکیهیتو از گالری توکیو ژاپن افتتاح شد. این گالری که در فضایی ۴۰۰ متر مربعی از محوطه اصلی کارخانه ۷۹۸ قرار داشت، اولین فضای بازسازی شده با سقف های بلند و قوسی شکل بود که بعدها به نماد این منطقه هنری تبدیل شد. نمایشگاه افتتاحیه BTAP در سال ۲۰۰۲ با عنوان پکن شناور (Beijing Afloat)، بیش از ۱۰۰۰ نفر بازدیدکننده را به خود جذب کرد و آغاز محبوبیت گسترده این منطقه را رقم زد.

در سال ۲۰۰۲، هوانگ رویی و خو یونگ گالری 798 Space را در کنار BTAP تأسیس کردند. با مساحت ۱۲۰۰ متر مربع و سقف های قوسی شکل متعدد در مرکز کارخانه ۷۹۸، این گالری به قلب و نماد کل منطقه تبدیل شد. یک کافه با نمای شیشه ای نیز در بخش اداری سابق گالری راه اندازی شد که اکنون با استودیوها و رستوران هایی مانند At Café هوانگ رویی و رستوران سیچوآن شماره ۶ کانگ شین، سالن غذاخوری منطقه را تشکیل می دهد.

معماری صنعتی و جذابیت هنری: چگونه فضای صنعتی به بوم نقاشی هنرمندان تبدیل شد

هنرمندان و طراحان به فضای وسیع و کاتدرال مانند کارخانه ها جذب شدند. با وجود عدم وجود زیبایی شناسی عمدی در سبک باهاوس، قوس های بلند و دودکش های سر به فلک کشیده، تأثیری دلنشین بر دیدگان مدرن داشتند، نوعی شیک گرایی پس از صنعتی. به درخواست هنرمندان، کارگرانی که فضاها را بازسازی می کردند، شعارهای برجسته مائوئیستی را بر روی قوس ها حفظ کردند، که لمسه ای از کیتش مائو را به فضا اضافه کرد و حس کنایه ای به تاریخ بخشید.

در سال ۲۰۰۳، لو جی (Lu Jie) بنیاد راهپیمایی طولانی (Long March Foundation) را تأسیس کرد، پروژه ای در حال انجام برای بازتفسیر هنری راهپیمایی تاریخی طولانی، در مرکز انتقال فرهنگی ۲۵,۰۰۰ لی. تقریباً در همان زمان، فصول هنری چین (China Art Seasons) که متعلق به سنگاپور بود، برای نمایش هنر پان آسیایی افتتاح شد و یکی از چندین گالری جدیدی بود که در آن دوره تأسیس شدند. مرکز هنرهای معاصر اولنز (UCCA) نیز مدت کوتاهی پس از آن در یکی از بزرگترین کارخانه های مجموعه تأسیس شد و پس از بازسازی های اخیر، به عنوان نهاد اصلی و یکی از برجسته ترین و پربازدیدترین نقاط دیدنی هنری منطقه، نقش لنگرگاه را ایفا می کند.

قلب تپنده Art Zone 798: گالری ها، موزه ها و فضاهای هنری شاخص

در Art Zone 798، هر گالری و فضای هنری، جهانی از خلاقیت را در خود جای داده است. این تنوع، منطقه را به مکانی بی نظیر برای کشف سبک ها و دیدگاه های هنری مختلف تبدیل کرده است.

کارخانه هنری ۷۹۸ (798 Art Factory)

کارخانه هنری ۷۹۸، که خود نام کل منطقه را از آن گرفته، یکی از مهمترین و نمادین ترین فضاهای این مجموعه است. این کارخانه که توسط هوانگ رویی در سال ۲۰۰۳ به یک مرکز هنری تبدیل شد، بیش از ۱۲۰۰ متر مربع مساحت دارد. قدمت این سازه صنعتی به دهه ۱۹۵۰ بازمی گردد و توسط نیروهای شوروی با معماری باهاوس ساخته شده است. کارخانه ۷۹۸ توانسته ظاهر اصلی خود را تا حد زیادی حفظ کند، به طوری که هنوز می توان شعارهای قرمزرنگ کمونیستی را بر روی دیوارهای بلند آن مشاهده کرد که خود بخشی از روایت تاریخی این فضا شده اند.

این کارخانه غول پیکر با ساختار ساده و کاربردی اش، امروزه به بخش های مختلفی از جمله فضاهای نمایشگاهی و رستوران تبدیل شده است. نمایشگاه های متنوعی از آثار هنرمندان مختلف و فعالیت های مرتبط با هنرهای معاصر، به صورت مداوم در این مکان برگزار می شود و آن را به یک مرکز فعال برای تبادل هنری بدل کرده است. این فضا که هر روز از ۱۱ صبح تا ۹ شب پذیرای بازدیدکنندگان است، فرصتی بی نظیر برای تماشای تاریخ در کنار هنر معاصر فراهم می کند.

مرکز BTAP (Beijing Tokyo Art Projects)

مرکز پروژه های هنری پکن توکیو (BTAP)، در اکتبر ۲۰۰۲ توسط یوکیهیتو تاباتا تأسیس شد. هدف تاباتا از ایجاد این مرکز، گردآوری و حمایت از هنرمندان جوان و مستعد از سراسر قاره آسیا، به ویژه چین، ژاپن و کره بود. در طول سالیان متمادی، هنرمندانی که آثارشان در این مجموعه به نمایش درآمده، توانسته اند به نمایشگاه های مهم جهانی و بین المللی، مانند Art Cologne و ARCO راه یابند.

BTAP تا به امروز بیش از ۱۳ نمایشگاه مهم را در زمینه های گوناگون از جمله معماری، مجسمه سازی، نقاشی رنگ روغن و هنر پرفورمنس برگزار کرده است. این مرکز که به جز دوشنبه ها، همه روزه از ساعت ۱۰ صبح تا ۶ عصر فعالیت می کند، محفلی پویا برای معرفی و حمایت از استعدادهای نوظهور در دنیای هنر است.

مرکز هنرهای مدرن اولنز (UCCA Center for Contemporary Art)

مرکز هنرهای معاصر اولنز (UCCA)، یکی دیگر از نقاط برجسته Art Zone 798 است که توسط گای و مایریم اولنز، یک زوج کلکسیونر بلژیکی، در سال ۲۰۰۷ تأسیس شد. این ساختمان عظیم با مساحتی بالغ بر ۸۰۰۰ متر مربع، دارای بخش های متنوعی است که شامل چندین سالن گالری با ابعاد مختلف، سالن اجتماعات، فروشگاه هنری، کافه، و استودیوها می شود. این مرکز، به عنوان لنگرگاه منطقه شناخته می شود و نقش بسزایی در جذب مخاطب و پویایی Art Zone 798 ایفا می کند.

در سال ۲۰۱۸، تغییراتی چشمگیر در ساختمان UCCA اعمال شد و سالنی ویژه برای نمایش آثار هنرمندان جوان به آن اضافه شد که نشان از تعهد این مرکز به حمایت از نسل جدید هنرمندان دارد. هر هفته نیز رویدادهای هنری متعددی مانند نمایش فیلم های هنری در UCCA برگزار می شود که فرصت های فرهنگی جذابی را برای بازدیدکنندگان فراهم می کند. این مرکز به جز یکشنبه ها و دوشنبه ها، از ساعت ۱۰ صبح تا ۷ شب فعال و قابل بازدید است.

گالری پکن پِیس (Pace Beijing Gallery)

گالری پکن پِیس، که در سال ۲۰۰۸ تأسیس شد، شعبه ای از گالری معروف Pace Gallery نیویورک است. این گالری با هنرمندان برجسته ای همچون ژانگ شیائوگنگ، یویی مینجون، سویی جیانگو و لی سونگسونگ همکاری می کند و نمایشگاه های مهمی از آثار این هنرمندان نامدار برگزار کرده است. اعتبار گالری پیس پکن تا حدی است که در سال ۲۰۱۲، هیروشی سوگیموتو، عکاس مشهور جهانی، اولین نمایشگاه خود را در این گالری خاص برپا کرد.

این گالری، به جز یکشنبه ها و دوشنبه ها، از ساعت ۱۰ صبح تا ۶ عصر پذیرای هنردوستان است و نمایشگاهی از برجسته ترین آثار هنر معاصر را ارائه می دهد.

فضاهای هنری کمتر شناخته شده، هنر خیابانی و گرافیتی

علاوه بر گالری های بزرگ و شناخته شده، Art Zone 798 مملو از گالری های نوظهور و فضاهای مستقل کوچک تر است که هر یک دیدگاهی منحصر به فرد را ارائه می دهند. این فضاهای کمتر شناخته شده، به تنوع و پویایی منطقه عمق می بخشند و فرصت هایی برای کشف استعدادهای جدید فراهم می کنند.

اما چیزی که Art Zone 798 را واقعاً به بهشتی از نقاشی و مجسمه تبدیل کرده است، هنر خیابانی و گرافیتی است که در هر گوشه و کنار منطقه به چشم می خورد. دیوارهای فرسوده کارخانه ها، بومی برای نقاشی های دیواری با مضامین و تکنیک های گوناگون شده اند. از گرافیتی های رنگارنگ و شعارهای مائوئیستی قدیمی که به آثاری هنری تبدیل شده اند، تا مجسمه های غول پیکر و چیدمان های هنری که در فضاهای باز خودنمایی می کنند، همگی این منطقه را به یک موزه روباز تبدیل کرده اند. قدم زدن در این فضا، تجربه ای بصری عمیق و حسی از کشف را به ارمغان می آورد و حتی برای کسانی که دانش عمیقی از تاریخ هنر ندارند، جذاب و لذت بخش است.

از گالری تا پیاده رو: نقاشی ها و مجسمه هایی که Art Zone 798 را زنده نگه می دارند

Art Zone 798 به واقع یک نمایشگاه بزرگ هنری در فضای باز است، جایی که مرز بین گالری و خیابان کمرنگ می شود. این منطقه با مجموعه ای غنی از نقاشی ها و مجسمه ها، روایتگر داستان هایی است که در گذر زمان شکل گرفته اند و به این منطقه روحی جاودانه بخشیده اند.

تمرکز بر نقاشی و مجسمه سازی

در این منطقه می توان انواع سبک های نقاشی را مشاهده کرد؛ از آثار آبستره و مفهومی در گالری ها تا نقاشی های دیواری که با رنگ های زنده و مضامین چالش برانگیز، فضاهای صنعتی را به بومی برای بیان هنری تبدیل کرده اند. مجسمه ها نیز در هر گوشه ای از Art Zone 798 حضوری پررنگ دارند؛ از مجسمه های کوچک و ظریف درون استودیوها تا آثار غول پیکر و نمادین در فضاهای عمومی. یکی از مشهورترین این آثار، مجسمه عظیم بتنی «دست راست مائو» اثر سویی جیانگو است که با ابعاد بزرگ و مفهوم عمیقش، نمونه ای از بازتاب های کنایه آمیز هنر مدرن چین به تاریخ خود محسوب می شود.

همزیستی هنر و صنعت

آنچه Art Zone 798 را متمایز می کند، همزیستی بی نظیر هنر با پس زمینه صنعتی است. ماشین آلات قدیمی که زمانی ابزارهای تولید بودند، اکنون به عنصری از چیدمان های هنری تبدیل شده اند. دیوارهای فرسوده و آجرهای کهنه، زمینه ای منحصربه فرد برای نمایش آثار هنری مدرن فراهم می کنند و تضادی زیبا بین گذشته صنعتی و آینده خلاقانه ایجاد می کنند. این تلفیق، به آثار هنری عمق و بافتی خاص می بخشد که در هیچ گالری مدرن و بدون تاریخچه ای نمی توان یافت.

پرفورمنس آرت و چیدمان

Art Zone 798 همچنین میزبان پرفورمنس آرت (Performance Art) و چیدمان های هنری (Installations) نوآورانه و گاه چالش برانگیز است. هنرمندانی مانند He Yunchang که خود را در جعبه ای سیمانی حبس کرد یا پروژه «بازار آب چشمه نونگفو» (Nongfu Spring Market) از Brother Nut که با ۹۰۰۰ بطری آب آلوده، توجه جهانی را به مسئله آلودگی جلب کرد، نشان دهنده روحیه جسورانه و انتقادی هنرمندان این منطقه است. این نمایش های هنری نه تنها مرزهای هنر را درنوردیده اند، بلکه به هویت خاص و پررنگ Art Zone 798 کمک کرده اند.

تجربه بصری قدم زدن در Art Zone 798، شبیه به کاوش در یک گنجینه بی پایان است. هر خیابان و هر کوچه، با نقاشی های دیواری، گرافیتی های پرشور، و مجسمه هایی که در فضاهای غیرمنتظره ظاهر می شوند، چشم اندازی جدید را ارائه می دهد. این کشف مداوم، حسی از شگفتی و الهام را در دل بازدیدکننده ایجاد می کند و او را به جهانی دعوت می کند که در آن هنر در هر گوشه ای زنده است.

Art Zone 798 نه تنها یک منطقه هنری، بلکه یک تجربه حسی و فرهنگی است؛ جایی که تاریخ صنعتی به بومی برای نقاشی ها، مجسمه ها و چیدمان های نوآورانه تبدیل شده و روح خلاقیت در هر گوشه ای از آن به رقص درمی آید.

تجربه ای فراتر از هنر: کافه ها، رستوران ها و بوتیک های خاص

Art Zone 798 تنها مجموعه ای از گالری ها و استودیوهای هنری نیست؛ بلکه یک مرکز پویا و زنده است که تجربه های فراتر از هنر را برای بازدیدکنندگانش فراهم می کند. این منطقه به مرور زمان به محفلی برای جامعه ای خاص، که به آن بابو (Bourgeois-Bohemian) گفته می شود، تبدیل شده است؛ افرادی که به هنر، فرهنگ و سبک زندگی متفاوت علاقه دارند.

محیط اجتماعی و بابو (Bourgeois-Bohemian)

جذابیت Art Zone 798 فراتر از نمایش آثار هنری است. اینجا مکانی است که هنرمندان، طراحان، نویسندگان، و افراد خلاق گرد هم می آیند تا ایده هایشان را به اشتراک بگذارند و از محیط الهام بخش آن لذت ببرند. این اجتماع باعث شده تا فضایی سرشار از انرژی خلاق و نوآورانه شکل بگیرد. کافه ها و رستوران ها، بوتیک های خاص و فضاهای اجتماعی، همگی به این محیط کمک کرده اند تا به پاتوقی برای این جامعه فرهنگی تبدیل شود.

کافه ها و رستوران های مدرن

بعد از ساعت ها قدم زدن در میان گالری ها و تماشای نقاشی ها و مجسمه ها، کافه ها و رستوران های Art Zone 798 پناهگاهی عالی برای استراحت و تجدید قوا هستند. این کافه رستوران ها اغلب خود دارای طراحی های هنری و خاصی هستند که تجربه ای دلنشین را برای بازدیدکنندگان رقم می زنند. از جمله مشهورترین آن ها می توان به کافه ایس (Ace Café) اشاره کرد که با فضایی مدرن و انواع نوشیدنی های قهوه، مکانی دلپذیر برای لحظه ای آرامش است. رستوران شنجی (Shenji Restaurant) نیز با ارائه غذاهای سنتی چینی، طعم اصیل این سرزمین را به بازدیدکنندگان می چشاند، در حالی که کافه های دیگر غذاهای بین المللی و پیتزا نیز سرو می کنند، که تنوع غذایی منطقه را تکمیل می کند.

خرید سوغاتی های هنری

Art Zone 798 فرصت های عالی برای خرید سوغاتی های منحصربه فرد و هنری نیز فراهم می کند. بوتیک های طراحی خاص، لباس های مد روز با طراحی های خلاقانه و مینی مال، و اقلام فانتزی، همگی گزینه های جذابی برای خرید هستند. فروشگاه گالری UCCA مکانی عالی برای یافتن کتاب های هنری، لوازم هنری و سوغاتی های مرتبط با نمایشگاه ها است. برای دکور خانه، می توان به فروشگاه ZaoZuo سر زد و اقلام طراحی شده مدرن را پیدا کرد. همچنین، فروشگاه Li-Pi Records با مجموعه ای از اقلام آنتیک و قدیمی، حس نوستالژی را در بازدیدکنندگان زنده می کند.

رخدادهای هنری: فستیوال ها و رویدادهای Art Zone 798

Art Zone 798 تنها یک مجموعه دائمی از گالری ها نیست، بلکه مرکزی پویا برای برگزاری رویدادها و فستیوال های هنری بین المللی است که به آن جان و جنبش می بخشد. این رویدادها نقش مهمی در جذب مخاطبان جدید و حفظ پویایی منطقه ایفا می کنند.

هفته طراحی پکن

هر ساله در ماه سپتامبر، هفته طراحی پکن (Beijing Design Week) در Art Zone 798 برگزار می شود. در این مدت، ساختمان های نظامی قدیمی که زمانی نماد صنعت بودند، به فضایی برای نمایش خلاقیت طراحان پکنی و بین المللی تبدیل می شوند. این رویداد فرصتی بی نظیر برای طراحان است تا طرح های خود را به سرمایه گذاران و علاقه مندان صنعت معرفی کنند. نمایشگاه ها، سمینارها، سخنرانی ها و کارگاه های تخصصی از جمله برنامه های پرشور این هفته هستند که به بحث و تبادل نظر در حوزه طراحی می پردازند و نوآوری ها را به نمایش می گذارند.

فستیوال ۷۹۸

از دیگر رویدادهای مهم این منطقه، فستیوال ۷۹۸ است که هر ساله از اواخر ماه آوریل تا اواخر ماه مه برگزار می شود. این فستیوال به مدت یک ماه، منطقه را به کارناوالی از هنر، موسیقی و فرهنگ تبدیل می کند. هنرمندان مختلف از سراسر جهان در این فستیوال شرکت می کنند و آثار خود را در قالب نقاشی، مجسمه، پرفورمنس آرت و چیدمان به نمایش می گذارند. بازدید از این فستیوال فرصتی استثنایی برای تجربه Art Zone 798 در اوج پویایی و شور و هیجان آن است.

نقش رویدادها در جذب مخاطب و پویایی منطقه

این فستیوال ها و رویدادهای هنری، نقش حیاتی در حفظ جایگاه Art Zone 798 به عنوان یک مرکز فرهنگی و هنری برجسته ایفا می کنند. آن ها نه تنها مخاطبان محلی و بین المللی را جذب می کنند، بلکه به هنرمندان فضایی برای نمایش آثارشان و تعامل با یکدیگر می دهند. این پویایی مداوم، تضمین کننده این است که Art Zone 798 همواره در حال تکامل و ارائه تجربه های جدید به بازدیدکنندگان خود باشد و به بهشتی از نقاشی و مجسمه باقی بماند.

چالش ها و مقاومت: داستان نجات Art Zone 798 از تخریب

داستان Art Zone 798 تنها به خلق هنر و زیبایی محدود نمی شود، بلکه حکایت از مبارزه ای دشوار برای بقا و حفظ هویت خود در برابر توسعه شهری نیز دارد. این بخش از داستان Art Zone 798، جنبه ای عمیق تر از تعهد هنرمندان و جامعه بین المللی به حفظ میراث فرهنگی را آشکار می کند.

تهدید توسعه شهری

منطقه دشونزی، جایی که Art Zone 798 در آن قرار دارد، در ابتدا به دلیل موقعیت حاشیه ای خود انتخاب شد. اما با گذر زمان، این منطقه در مسیر راهبردی بین فرودگاه پایتخت و مرکز شهر پکن قرار گرفت. در اوج شکوفایی حباب املاک و مستغلات در چین، Art Zone 798 با تهدید جدی تخریب برای ساخت پروژه های تجاری مواجه شد. نشانه های توسعه با برج های آپارتمانی لوکس در ورودی های غربی مجموعه ظاهر شدند. همچنین، پروژه های دولتی برای گسترش پارک صنعتی و تبدیل کل دشونزی به یک منطقه توسعه با فناوری پیشرفته، تهدیدی جدی برای بقای این منطقه هنری بود. گروه «سِوِن-اِستار»، مالک زمین، امیدوار بود با این توسعه، ۱۰ هزار کارگر بیکار شده سابق را دوباره استخدام کند.

تلاش های جامعه هنری

در مواجهه با این تهدید، اعضای بانفوذ جامعه هنری و معماران دست به کار شدند تا دولت را متقاعد کنند که ساختمان های قدیمی باید حفظ شوند. آن ها بر اهمیت رشد ارگانیک یک مرکز فرهنگی که پکن فاقد آن بود، تأکید کردند. در سال ۲۰۰۳، سالن معماران بین المللی با کمک معماران برجسته جهانی مانند برنارد چومی (Bernard Tschumi) و وولف پریکس (Wolf Prix) از Coop Himmelblau، اهمیت Art Zone 798 را برای جامعه طراحی بین المللی برجسته کردند. آن ها استدلال می کردند که چنین جوامعی برای تبدیل شدن پکن و چین به یک منبع اصلی طراحی خلاقانه، به جای صرفاً یک مرکز تولید با ارزش افزوده پایین، ضروری هستند.

نقش افراد کلیدی و طرح جامع ساساکی

یکی از شرکت کنندگان حیاتی در این تلاش، لی شیانگ کون (Li Xiangqun)، مجسمه ساز و استاد آکادمی هنر و طراحی دانشگاه چینهوا بود که در سال ۲۰۰۴ به عنوان معاون دوازدهمین کنگره ملی خلق انتخاب شد. لی در ماه فوریه، لایحه رسمی را به دولت شهرداری ارائه داد و خواستار تعلیق برنامه های تخریب و حفظ ساختمان ها به عنوان بخشی از یک مرکز فرهنگی با استانداردهای المپیک شد.

در سال ۲۰۰۴، گروه «سِوِن-اِستار» اجاره فضاهای جدید را متوقف کرد و تمام تمدید اجاره ها را ممنوع ساخت. مستأجران به تقسیم و اجاره فرعی فضاهای خود روی آوردند، اما گروه با ممنوع کردن اجاره فرعی به سازمان های فرهنگی یا خارجی ها، به دنبال بیرون راندن هنرمندان بود. به مستأجران، با وجود اینکه برخی از قراردادهای اجاره شان تا چند سال دیگر معتبر بود، تا ۳۱ دسامبر ۲۰۰۵ مهلت داده شد تا محل را تخلیه کنند. اما اعتراضات عمومی و حمایت سازمان های فرهنگی برجسته از سراسر جهان، بی وقفه ادامه یافت.

در سال ۲۰۰۶، یک تیم بعید متشکل از گروه «سِوِن-اِستار» و گای اولنز (Guy Ullens)، نیکوکار بلژیکی و صاحب بزرگترین مجموعه هنر معاصر چین، شرکت طراحی ساساکی اَسوشیتس (Sasaki Associates) مستقر در بوستون را مأمور کردند تا یک برنامه جامع برای آینده منطقه تهیه کند. این طرح به دنبال تبدیل منطقه به منبع درآمد پایدار بود، در حالی که به عنوان یک مقصد ضروری برای صحنه هنری رو به رشد چین عمل می کرد. این طرح باید ذینفعان متعدد با منافع اغلب متفاوت را الهام می بخشید: دولت شهری پکن خواهان مقصدی شناخته شده بود، گروه «سِوِن-اِستار» به دنبال جریان درآمد پایدار برای صندوق بازنشستگی کارگران سابق بود، نهادهای فرهنگی بین المللی و چینی مانند UCCA بر فرهنگ و حفظ شخصیت متمایز منطقه تمرکز داشتند، و ساکنان محلات مجاور نیز خواهان پارک ها، فضاهای تفریحی و فرصت های شغلی بودند.

برنامه جامع ساساکی، با در نظر گرفتن برابر این صداها، با رویکردی بلندمدت به بازسازی، به اجماع دست یافت. این طرح با اصول و دستورالعمل های روشن، فرصتی برای تدوین ارزش های منطقه بود. برای رسیدگی به نگرانی های شهر، ارتباطات از ایستگاه های حمل ونقل عمومی تقویت شد، ساختمان های تاریخی فهرست بندی شدند و دستورالعمل هایی برای حفظ و استفاده تطبیقی آن ها تدوین شد. سپس، استراتژی بلندمدتی برای کسب درآمد از اجاره های جدید ساختمان ها محقق شد. یک مدرسه هنری پیشنهادی، برنامه اقامت هنرمند، و الزاماتی که مستأجران باید در یک صنعت خلاق فعال باشند، به نهادهای فرهنگی این احساس را داد که ۷۹۸ استعدادها و ایده های جدید را جذب خواهد کرد. در نهایت، پارک ها و میدان های متعدد به خواست جامعه برای فضای باز عمومی بیشتر پاسخ دادند.

پیروزی هنر

در پایان سال ۲۰۰۷، تصمیم گرفته شد که این منطقه به شکل فعلی خود به عنوان یک منطقه هنری ویژه ادامه یابد. در سال ۲۰۰۹، Art Zone 798 بازسازی و شکوفا شد. ساختمان های کارخانه ای متروکه به موزه ها، گالری ها و کافه های جدید تبدیل شدند. میدان های بایر و حیاط های پنهان، اکنون به صحنه هایی برای مجسمه سازی در فضای باز، نمایش های مد و سایر رویدادهای فرهنگی تبدیل شده اند. جاده ها آسفالت شده، گالری های جدید افتتاح شده و فرهنگ کافه ها در حال ظهور است. آنچه به عنوان مجموعه ای کوچک از استودیوهای موقت و فضاهای کاری آغاز شد، اکنون به سومین مقصد پربازدید در پکن، پس از شهر ممنوعه و دیوار چین، تبدیل شده است.

بازدید از Art Zone 798: راهنمایی جامع برای گشت و گذار

برای تجربه کامل Art Zone 798 و لذت بردن از این بهشت هنری، برنامه ریزی قبلی می تواند کمک کننده باشد. این راهنما، نکات کاربردی را برای یک بازدید به یادماندنی ارائه می دهد.

نکات کاربردی برای بازدید

بازدید از محوطه Art Zone 798 کاملاً رایگان است و نیازی به تهیه بلیط ورودی برای قدم زدن در خیابان ها و تماشای هنر خیابانی ندارید. با این حال، برخی از گالری ها، موزه ها و نمایشگاه های خاص ممکن است هزینه ورودی داشته باشند. اغلب گالری ها و فضاهای هنری از ساعت ۱۰ صبح فعالیت خود را آغاز می کنند، اما ساعات کاری ممکن است برای هر مجموعه متفاوت باشد. توصیه می شود قبل از بازدید از یک گالری خاص، ساعات کاری آن را بررسی کنید.

بهترین زمان برای بازدید

Art Zone 798 در هر فصلی از سال جذابیت های خاص خود را دارد. اما بهترین زمان برای بازدید، در طول برگزاری فستیوال ها و رویدادهای هنری است، مانند هفته طراحی پکن در ماه سپتامبر یا فستیوال ۷۹۸ از اواخر آوریل تا اواخر مه. در این زمان ها، منطقه با انرژی و شور بیشتری همراه است و رویدادهای ویژه ای برگزار می شود که تجربه بازدید را غنی تر می کند. در روزهای کاری و میانه هفته، جمعیت کمتر است و می توان با آرامش بیشتری به تماشای آثار هنری پرداخت. آخر هفته ها معمولاً شلوغ تر هستند.

مدت زمان لازم برای بازدید

برای تجربه کامل و جامع Art Zone 798، معمولاً توصیه می شود حدود ۲ تا ۴ ساعت وقت بگذارید. این زمان به شما امکان می دهد تا در گالری های اصلی قدم بزنید، هنر خیابانی را کشف کنید، از بوتیک ها دیدن کرده و در یکی از کافه ها یا رستوران های منطقه استراحت کنید. البته، میزان علاقه شما به هنر و زمان اختصاص داده شده به هر بخش، می تواند این زمان را تغییر دهد. برای هنردوستان واقعی، حتی یک روز کامل نیز ممکن است کافی نباشد.

نحوه دسترسی

دسترسی به Art Zone 798 از طریق وسایل حمل ونقل عمومی پکن بسیار آسان است، اما باید توجه داشت که ورود خودروهای شخصی به داخل منطقه مجاز نیست و فقط عابران پیاده می توانند در آن گشت وگذار کنند:

• مترو: ساده ترین راه، استفاده از خط ۱۴ مترو پکن است. در ایستگاه «جیانگتای» (Jiangtai) پیاده شوید و از خروجی A خارج شوید. از آنجا، حدود ۴۰۰ متر به سمت شمال شرقی، در جهت «جیانگتای لوکو بِی» (Jiangtai Lukou Bei) قدم بزنید تا به ورودی منطقه برسید.
• اتوبوس: می توانید از اتوبوس های شماره ۹۹۱، ۴۰۱ یا ۹۸۸ استفاده کنید و در ایستگاه «داشانزی لوکو نان» (Dashanzi Lukou Nan) پیاده شوید. این ایستگاه نیز در نزدیکی ورودی اصلی Art Zone 798 قرار دارد.
• تاکسی: تاکسی ها نیز می توانند شما را به ورودی منطقه برسانند. کافی است نام Art Zone 798 را به راننده بگویید.

نکات ویژه برای عکاسان و هنردوستان

برای عکاسان، Art Zone 798 بهشتی بی نظیر است. تضاد بین معماری صنعتی و آثار هنری معاصر، نقاشی های دیواری رنگارنگ و مجسمه های خلاقانه، سوژه های بی پایانی را برای ثبت تصاویر فراهم می کند. نورپردازی طبیعی در ساختمان های باهاوس نیز برای عکاسی بسیار مناسب است. هنردوستان نیز می توانند از فرصت تعامل با هنرمندان در استودیوهایشان و خرید آثار هنری اورجینال از گالری های کوچک بهره ببرند.

جمع بندی: Art Zone 798، تلفیقی از گذشته و آینده در دامان هنر

Art Zone 798 فراتر از یک مقصد توریستی، روایتگر داستانی الهام بخش از تحول و خلاقیت است. این منطقه، که زمانی قلب صنعتی چین بود، اکنون به قلب تپنده هنر معاصر تبدیل شده و دیوارهای سیمانی و سقف های دندانه دار آن، بومی برای بی شمار نقاشی و مجسمه شده اند.

تجربه بازدید از Art Zone 798، سفری است به دنیایی که در آن تاریخ و مدرنیته، صنعت و هنر، و سنت و آوانگارد، در هم آمیخته اند. از گالری های باشکوه و موزه های پیشرفته گرفته تا کارگاه های هنری پنهان و نقاشی های دیواری پرشور، هر گوشه از این منطقه حسی از کشف و شگفتی را به ارمغان می آورد. کافه ها و رستوران های دنج، بوتیک های خاص، و فستیوال های هنری بین المللی نیز به پویایی و جذابیت آن می افزایند.

Art Zone 798 نمادی از توانایی هنر برای بازآفرینی و احیا است؛ مکانی که از چنگال تخریب رهایی یافت و به لطف تلاش هنرمندان و حامیان فرهنگ، به یکی از پربازدیدترین و مهم ترین مراکز هنری در جهان تبدیل شد. این منطقه به راستی Art Zone 798 بهشتی از نقاشی و مجسمه! است که هر هنردوستی را به تجربه زیبایی، خلاقیت و داستان های بی شمار خود دعوت می کند.