سلامت

برخورد موشک به بخش تاریک و مرموز ماه

انتظار می رود موشکی که قبلا پرتاب شده بود چینی باشد با سرعت 5800 مایل در ساعت روز جمعه به ماه اصابت کند. کارشناسان می گویند این برخورد باعث ایجاد دهانه ای به وسعت 66 فوت می شود.

فردا موشک به ماه اصابت خواهد کرد

رادار منظومه شمسی راداری در نزدیکی بارست، کالیفرنیا، چند روز قبل از برخورد، این تاسیسات را مشاهده کرد. مدارگرد شناسایی ماه ناسا (LRO) همچنین به دنبال تغییراتی در اگزوسفر ماه (لایه بسیار نازکی از گازها) است که در اثر سقوط ایجاد می شود و سپس سطح ماه را اسکن می کند تا خود دهانه را پیدا کند.

طبق گزارش ها، در 4 مارس، زباله های فضایی به سطح ماه می افتند. این جسم به سمت پنهان ماه برخورد می کند و از زمین قابل مشاهده نخواهد بود، اما مهمتر از آن، ما نمی دانیم زباله های فضایی از کجا می آیند و به چه کسی تعلق دارند. جمعه ساعت 7:25 به وقت شرقی (15:00) 55 به وقت تهران). کارشناسان می گویند این اولین بار است که یک تکه زباله فضایی به طور تصادفی به سطح ماه برخورد می کند، اما کارشناسان می گویند ممکن است هفته ها یا حتی ماه ها طول بکشد تا این برخورد توسط تصاویر ماهواره ای تایید شود.

در ابتدا تصور می‌شد که زباله‌های فضایی بدنه موشک فالکون 9 اسپیس ایکس باشد که رصدخانه آب و هوای عمیق فضایی (DSCOVR) را در سال 2015 به فضا پرتاب کرد. با این حال، اکنون آن را بقایای موشک چینی Long March 3C می دانند که ماموریت چینی Chang’e 5-T1 را در سال 2014 پرتاب کرد. در این مدت دانشمندان نظرات مختلفی را در مورد این جسم که با ماه برخورد خواهد کرد ارائه کرده اند که در ادامه به توضیح آن ها می پردازیم.

این موشک “فالکون 9” است!

سقوط قریب الوقوع زباله های فضایی برای اولین بار در اوایل ماه گذشته با استفاده از نرم افزار ردیابی نزدیک به زمین گزارش شد. زمانی که این گزارش منتشر شد، این مرکز به عنوان فاز دوم موشک فالکون 9 اسپیس ایکس ایلان ماسک شناسایی شد که تخمین زده می‌شود نزدیک به هفت سال پیش در فوریه 2015 پرتاب شده باشد. در حالی که این شرکت هنوز در حال توسعه راه اندازی های خود بود.

سپس گفته شد که موشک فالکون 9 که تقریباً هفت سال پیش پرتاب شد، اکنون در مسیر برخورد با ماه قرار دارد و احتمالاً در اوایل ماه مارس به ماه برخورد خواهد کرد. فالکون 9 از اولین مأموریت خود در سال 2015، زمانی که یک ماهواره هواشناسی را به فضا پرتاب کرد، به طور نامنظم در مدار قرار گرفته است. پس از پرتاب ماهواره خود به مدار برای آغاز سفر خود به نقطه خورشید-زمین لاگرانژ، فاز دوم در فضا معلق شد. ارتفاع این موشک به حدی بود که سوخت کافی برای بازگشت به اتمسفر زمین نداشت و انرژی کافی برای فرار از گرانش سامانه زمین-ماه را نداشت. بنابراین کارشناسان گفتند که مدار این موشک در 13 اسفند از مدار ماه می گذرد و احتمال اصابت موشک به ماه وجود دارد.

فردا موشک به ماه اصابت خواهد کرد

این پرتابه “Long March 3C” است!

با این حال، چند هفته پیش، کارشناسان تجزیه و تحلیل اولیه خود را دوباره بررسی کردند و گفتند این زباله نمی تواند بخشی از فالکون 9 باشد زیرا محموله ای که حمل می کرد بخشی از ماموریت رصدخانه آب و هوای عمیق فضایی (DSCOVR) بود. بخشی از منظومه شمسی در عوض، آنها دریافتند که لاشه هواپیما احتمالا متعلق به ماموریت Chang’e 5-T1 است که توسط آژانس ملی فضایی چین (CNSA) به ماه پرتاب شده است. این ماموریت در اکتبر 2014 پرتاب شد. به فضا پرتاب شد و تقریباً … در همان ماه به ماه پرواز کرد. این او را به یک کاندیدای ایده آل برای معامله فعلی با ماه تبدیل کرد.

بیل گری، ستاره شناس، که نقش کلیدی در سقوط هواپیما داشت، در 12 فوریه گفت که در شناسایی موشک اشتباه کرده است. او در بیانیه دوم خود گفت که این موشک می‌تواند بخشی از موشک Long March3C 3C چین باشد که در طی ماموریت Changhai 5-T1 در اکتبر 2014 به ماه پرتاب شد. این موشک فضاپیمای Changhai 5 را پرتاب کرد. ماه نمونه‌هایی از آن را به زمین بازگرداند. ماه 2020

یک متخصص به نام جورجینی نامه ای به گری نوشت و توضیح داد که فضاپیمای DSCOVR به ماه نزدیک نیست، بنابراین برخورد بخشی از آن به ماه عجیب خواهد بود. با این حال، این بخش از موشک، صرف نظر از منشا آن، همچنان در مسیر برخورد با ماه قرار دارد و انتظار می‌رود در روز چهارم مارس (14 اسفند) ساعت 7:25 دقیقه به وقت شرقی (15:55 تهران) باشد. برای پنهان کردن نیمه ماه پنهان .

چین رد کرد!

با این حال، وزارت خارجه چین اخیرا این اتهامات را رد کرده است. سخنگوی وزارت خارجه چین که اکتشاف فضایی چند میلیارد دلاری را برنامه ای “گذرا” خواند که از پایداری طولانی مدت فعالیت های فضایی حمایت می کند، گفت که تقویت کننده که گفته می شود به زودی به ماه خواهد رسید، قبلا وارد جو زمین شده است. کاملا سوخته و از بین رفته بود.

فردا موشک به ماه اصابت خواهد کرد

مسلم است که موشکی که به ماه اصابت می کند دوستدار محیط زیست بیشتر از سوزاندن آن در جو زمین و انتشار ذرات اکسید فلزی است. ماه جو ندارد، بنابراین نمی توان از آن در برابر برخورد زباله های فضایی محافظت کرد و برخورد این اجرام باعث ایجاد دهانه برخوردی بر روی آن می شود. برخورد پیش رو در نیمه پنهان ماه اتفاق می افتد، بنابراین ما نمی توانیم آن را مشاهده کنیم. آنها می توانند سوراخ ایجاد شده پس از ضربه را رنگ کنند. این قبلا اتفاق افتاده است، بنابراین ما می دانیم که چه چیزی را انتظار داریم. به عنوان مثال، موشک های مرحله بالایی مورد استفاده در ماموریت فرود آپولو که به طور قابل توجهی بزرگتر بودند، به ماه نیز برخورد کردند به طوری که ارتعاشات ناشی از آن با لرزه سنج نصب شد. روی ماه ثبت شده و برای بررسی لایه های درونی ماه استفاده می شود. لرزه نگارهای آپولو مدت زیادی است که خاموش شده اند و مشخص نیست که آیا لرزه نگارهای چینی Changi 4 قادر به ارائه اطلاعات مفید خواهند بود یا خیر. در طول سال 2009، در طول ماموریت LCROSS ناسا، فضاپیما با برنامه ریزی قبلی به سطح ماه برخورد کرد و ذرات از تاثیر تخمین های میکروسکوپی ساخته شدند.

آلودگی بیولوژیکی

با توجه به موارد فوق، باز کردن یک افتتاحیه جدید مشکلی ندارد. در حال حاضر حدود نیم میلیارد دهانه در ماه با قطر 10 متر یا بیشتر وجود دارد. موضوعی که باید به آن پرداخته شود، آلودگی ماه به میکروب‌ها یا مولکول‌های زنده است که می‌تواند شواهدی از حیات باستانی روی ماه در آینده به حساب آید. زمین را به سیارات دیگر تقلیل دهید.

این مهم هم از نظر اخلاقی و هم علمی است. قسمت اخلاقی این است که درست نیست با فرستادن موجودات زمینی به آن سیاره، اکوسیستمی را که می تواند در سیارات دیگر وجود داشته باشد به خطر بیندازیم و می خواهیم شرایط طبیعی سیارات دیگر را به صورت علمی بررسی کنیم و آنها را آلوده نکنیم، ناخواسته به خطر می اندازیم یا نابود می کنیم.

بزرگ‌ترین نقض دستورالعمل‌های کمیته تحقیقات فضایی در سال ۲۰۱۹ اتفاق افتاد، زمانی که یک ساکن اسرائیلی منطقه حامل نمونه‌هایی از دایناسورها و هزاران خرس آبی به ماه برخورد کرد. این موجودات نیم میلی متری می توانند در خلاء زنده بمانند، اما فعال نخواهند بود. این موجودات و میکروب ها که احتمالاً در روده آنها زندگی می کنند، اکنون در محل برخورد پراکنده شده اند. به احتمال زیاد، هیچ یک از آنها به منطقه ای نمی رسند که آب کافی برای احیا و فعال شدن وجود دارد، اما نیازی به ریسک نیست.

46

دکمه بازگشت به بالا