نجات آدم‌ها با دستمزد مرگ و فحش و کتک

مشکلات آنها آنقدر بزرگ است که نمی دانند از کجا شروع کنند. از سال گذشته تاکنون حدود 10 نفر از کارگران آمبولانس در حین انجام ماموریت یا بر اثر سانحه رانندگی جان خود را از دست داده اند و حتی بیمه حوادث نیز ندارند. در گرمای تابستان و سرمای زمستان برای نجات جان در خیابان ها پرسه می زنند.

وی ادامه داد: بزرگترین مشکل این شغل خطرات و فشار کاری است و این باید یکی از مشاغل سخت و زیان آور باشد به خصوص که پذیرش دانشجویان دختر در اورژانس در سال گذشته انجام شد و این عزیزان به زودی وارد خواهند شد. چرخه کار همکاران ما در بیمارستان ها و مراکز درمانی در یک محیط امن و پایدار کار می کنند، اما کارکنان فوریت های پزشکی به مناطقی فراخوانده می شوند که نمی دانند چه اتفاقی افتاده است. از انفجار تا درگیری و نزاع، از طریق سرما و گرما و جاده‌های سخت. بنابراین یکی از مهم ترین مسائل در اورژانس پیش بیمارستانی، ایمنی محل ماموریت، ایمنی نیروهای امدادی و البته ایمنی مراجعان است. بسیاری از آنها در حین رانندگی برای نجات جان مراجعین خود یا در محل حادثه تصادف کردند و برخی نیز پس از پایان شیفت شب سخت در راه خانه دچار حوادث رانندگی شدند. از آبان 1399 تا آبان 1400 حدود 12 نفر در فوریت های پزشکی در حین ماموریت و بیش از 10 نفر در جوانی بر اثر ایست قلبی جان خود را از دست دادند و به آنها امتیازی داده نشد. آنها حتی شهدای خدمت به حساب نمی آیند و به خانواده هایشان بیمه مسئولیت یا امتیاز خاصی تعلق نمی گیرد. در آن مدت ده ها نفر از همکاران ما بر اثر تصادف و ضرب و شتم به شدت مجروح شدند. همه اینها طبیعی است و شما تعداد تاج گذاری ها و شهدای دو سال اخیر را به این آمار اضافه کنید تا نگاه دقیق تری داشته باشید.»

اینها سخنان رضا قره باغی – رئیس انجمن فوریت های پزشکی ایران – است که خود 18 سال سابقه عملیات اورژانس تهران را دارد. او و همکارانش در انجمن روی موارد اضطراری در محل کار کار می کنند. با وجود اینکه انجمن آنها قوه مجریه بزرگی ندارد، اما با جدیت پیگیری می کنند و سعی می کنند توجه مسئولان را به مشکلات همکاران خود در سراسر کشور جلب کنند. آنها همچنین آموزش های اضطراری و کمک های اولیه تخصصی را برای آمبولانس های خصوصی، متخصصان و عموم مردم و همچنین فعالیت های رفاه اجتماعی ارائه می دهند.

قره باغی در گفت و گو با خبرنگار اخبار ما، اظهار کرد: توهین و آزار و اذیت برخی بیماران بیمار به دلیل شرایط روحی و روانی با آمبولانس 115 و ضرب و شتم در محل ماموریت تنها بخشی از استرس روحی و مشکلات کاری اورژانس پیش بیمارستانی است. امدادگران در این سطح باید دفترچه سلامت روحی و جسمی داشته باشند زیرا اورژانس با تعداد زیادی صدمات جسمی و روحی دست و پنجه نرم می کند و به دلیل جابجایی بیماران که برخی از آنها شدید هستند، از ناحیه زانو دچار مشکل می شوند. ستون فقرات. به دلیل مشغله های ماموریتی، بسیاری از آنها وقت غذا خوردن را از دست می دهند و دچار مشکلات گوارشی و زخم معده می شوند. این نیروها در صحنه بسیاری از حوادث حضور دارند و اتفاقات وحشتناک زیادی را می بینند. آنها حتی شاهد ناله و اندوه خانواده قربانیان هستند و به همین دلیل نیاز به بهبودی روحی و روانی دارند. وی ادامه داد: طبق استاندارد وقتی آمبولانسی برای احیا یا فردی فوت شده به توانبخشی روانی می رود باید آن روز از کار خارج شود اما به دلیل کمبود نیرو در کشور ما این اتفاق نمی افتد. “

به گفته رئیس انجمن فوریت های پزشکی ایران، اورژانس پیش بیمارستانی با کمبود نیروی کار مواجه است: «بر اساس استانداردها بیش از 50 درصد کمبود نیروی کار در حوزه فوریت های پزشکی وجود دارد و من. نمی دانم چرا کارکنان جدید استخدام نمی کنند. سازمان امور اداری و استخدامی و سایر نهادها باید در این زمینه پاسخگو باشند. مدیران اورژانس ۱۱۵ می گویند برای اینکه بتوانیم استخدام کنیم باید مجوزهای لازم را صادر کنیم و سوال اینجاست که چرا مجوز استخدام از سوی دولت های مختلف صادر نمی شود. پاسخ روشنی در این زمینه دریافت نکرده ایم. بر اساس قانون، فوریت های پزشکی باید مشاغل سخت و زیان آور تلقی شود، اما متأسفانه در عمل نه بیمه سخت و زیان آور تعلق گرفت و نه ساعت کاری وی کوتاه شد. پرستاران شاغل در بخش های سوختگی و روانپزشکی بیمارستان ها مشمول قانون مشاغل سخت و زیان آور هستند و 60 روز مرخصی سالانه دارند. همچنین با 20 سال سابقه کار بازنشسته می شوند. در حالی که اورژانس که علاوه بر سوختگی و بیماری های روحی و روانی، با حوادث وحشتناک و فشارهای روحی و روانی بسیاری مواجه است، بسیاری از حوادث جسم و جان آنها را به خطر می اندازد، مشمول این قانون نمی شود. خشونت کلامی و خطر امواج رادیویی بی سیم برای پرستاران مرکز اعزام وجود دارد. علاوه بر این، خطرات رفتاری و خشونت فیزیکی نیروهای عملیاتی را تهدید می کند».

طبق قانون فعلی، کارگران آمبولانس 25 ساله باید بازنشسته شوند، اما قره باغ می گوید: «من بعد از این مدت ندیدم کسی بازنشسته شود و همه بعد از 30 سال با صدمات فراوان بازنشسته می شوند. حتی میزان زحمت پرسنل اورژانس ما کمتر از پرستاران بیمارستان است. در حالی که کارکنان بیمارستان ما در یک محیط امن کار می کنند، کارکنان اورژانس پیش بیمارستانی در تابستان و زمستان در خیابان و در بحبوحه حوادث کار می کنند. وی ادامه داد: در اورژانس دو پرسنل اورژانس باید بیمار را احیا کنند در حالی که بارها شاهد حضور تیمی متشکل از چند پزشک، پرستار و امدادگر در بیمارستان برای احیای بیمار بوده ایم.

وی گفت: بسیاری از قوانینی که در مورد همکاران من در بیمارستان ها اعمال می شود برای کارکنان اورژانس خرابکاری نمی شود. نمونه آن قانون ارتقای بهره وری پرسنل بالینی در نظام سلامت است که حتی پس از 12 سال با مشکلات متعددی مواجه است. طبق قانون، ساعات کار کارکنان عملیاتی باید کاهش یابد تا خدمات بهینه به مردم ارائه شود. این قانون در مجلس تصویب شد و حتی در دیوان عدالت اداری به اتفاق آرا به تصویب رسید، اما در مواقع ضروری همچنان قانون ارتقای بهره وری محدود و شکستگی دست و پا اجرا می شود. طبق قانون ارتقای بهره وری و سوابق رسمی، خدمات فوریت های پزشکی باید بین 140 تا 167 ساعت در ماه باشد، اما خارج از این قانون تا 240 ساعت کار می کنند و بسیاری به دلیل درآمد کم و بالا مجبور به کار تا 480 ساعت هستند. هزینه ها. !! تصور کنید این نیروها در ماه چند ساعت باید 480 ساعت کار کنند؟ این امر قطعا باعث کاهش راندمان کار افراد و افزایش احتمال خطاهای پزشکی می شود. قانون ارتقای بهره وری بیان می کند که سلامت پرستاران باید اورژانس های پزشکی و راندمان کاری را افزایش دهد تا خطاهای پزشکی کاهش یابد. مرخصی آنها مانند قانون کار است اما به دلیل نبود نیروی کار کمتر از مرخصی استفاده می کنند زیرا باید نیروی جایگزین معرفی کنند و بعد به مرخصی بروند. وی ادامه داد: بر اساس قانون ارتقای بهره وری به واحدهای فوریت های پزشکی باید یک ماه مرخصی اضافه داده شود که رعایت نمی شود و معمولا نیروها به دلیل نداشتن اختیار تعویض، نمی توانند از یک ماه مرخصی خود استفاده کنند. “

قره باغی در کار خود به موضوع فرهنگی نیز می پردازد: «مدیریت بحران در خانواده ها و بلایا تعبیه نشده است. زمانی که با کمبود نیرو مواجه هستیم، پرسنل مجبورند دوبرابر ساعت معمول کار کنند که این امر خستگی آنها را چندین برابر می کند. از طرفی چون تعداد پایگاه های ما نسبت به تعداد ساکنین کم است، فاصله زمانی رسیدن آمبولانس به محل حادثه افزایش می یابد که می تواند منجر به درگیری شود. مثلاً بارها پیش آمده که همکار ما از جای دیگری اعزام شده و کتک خورده، شکسته و مجروح شده است. ما در شهر هم چنین حوادثی داشته ایم. موضوع دیگر تماس های غیرضروری با آمبولانس است و به نظر من رسانه ها باید با هماهنگی سازمان فوریت های کشور و انجمن فوریت های پزشکی آمبولانس را پرورش و آموزش دهند تا مردم به هیچ وجه با آمبولانس تماس نگیرند. تماس های نادرست منجر به اعزام آمبولانس برای ماموریت های واقعی به ماموریت های غیر اضطراری می شود. چندین بار به دلیل یک سردرد ساده یا یک دعوای خانوادگی با آمبولانس تماس گرفتند و پلیس برای تشخیص اورژانسی اعزام شد.»

رئیس انجمن فوریت های پزشکی ایران بیان می کند: با توجه به ماموریت های بالا به ویژه در کلان شهرها با فرسودگی ناوگان عملیاتی مواجه هستیم. طول عمر آمبولانس ها 10 سال است اما این روند در کلان شهرها به دلیل تماس زیاد و اعزام آمبولانس ها به صورت 24 ساعته انجام می شود و عمر آنها کمتر از هفت سال است. در نتیجه بسیاری از آمبولانس ها منسوخ شده و با تجهیزات جدید جایگزین نشده اند. فکر می‌کنم حدود 40 هلیکوپتر امدادی فعال در کشور داریم که یکی از آنها در کلان شهر تهران و در جاده‌هایی که مسافت طولانی هستند و در صورت ترافیک سنگین، قطع عضو یا جراحت جدی می‌تواند جان افراد را تهدید کند، فعال است. هلیکوپتر برای اعضای حیاتی بدن استفاده می شود.

اکثر کارکنان مرکز پیام اورژانس پرستار هستند و دارای سوابق علمی هستند. در حوزه جراحی اورژانس پیش بیمارستانی نیز حوزه اورژانس، پرستار، اتاق عمل و بیهوشی وجود دارد که تعداد پزشکان در این میان محدود است.

جعفر میعادفر، رئیس اورژانس کشور اخیرا کمبود تجهیزات و نیروی انسانی را یکی از مشکلات این حوزه عنوان و خاطرنشان کرد: خسته ناوگان خودرو، آمبولانس وارد نکنید، برخی از خدمات ما چالش برانگیز خواهد بود. البته برای هزار دستگاه آمبولانس قرارداد داریم اما بودجه آن مشخص نشده است و تقاضا داریم بودجه آن که حدود 1100 میلیارد تن در بودجه 1401 است ضروری تلقی شود. 500 پایگاه دیگر در پادگان وجود دارد که هم محل سکونت و هم محل کار کارکنان است که دقیقا جوابگوی نیازهای ما نیست و در شأن انسانیت نیست. تقریباً 70 درصد ماموریت ها در 10 تا 12 کلانشهر انجام می شود که در نامطلوب ترین شرایط قرار دارند و ترافیک و مدیریت زمان مهم ترین چالش ماست. ما 24 هزار نفر داریم و در ایام ولیعهد 18 شهید دادیم. مشاغل ما کار سختی است و در شهرهای پرجمعیت همکاران ما بیش از 10 ماموریت را انجام می دهند.

انتهای پیام/