افعال انگلیسی کلمات پیچیده ای هستند؛ اما نگران نباشید. شما می توانید آنها را یاد بگیرید و الان زمان یادگیری است! ما امروز به شما یاد می دهیم که چطور از زمان حال ساده (simple present) در جملات انگلیسی تان استفاده کنید. مطمئنیم که شما باهوشید و خیلی زود همه چیز را یاد می گیرید! همه افعال زمان حال ساده یا simple present یک ویژگی مشترک دارند: زمان همه آنها حال ساده است. خیلی خب! بیایید دست به کار شویم و ببینیم زمان حال ساده در انگلیسی چیست و چطور عمل می کند.
زمان حال ساده (simple present) چیست؟
از نظر گرامری، افعال کلماتی هستند که برای اشاره به اعمال یا حالات استفاده می شوند. در زبان انگلیسی، از افعال می توان در 12 زمان مختلف استفاده کرد. به طور کلی زمان فعل به شما می گوید که یک اتفاق یا عمل در چه دوره ای از زمان رخ داده است.
زمان فعلی که ما امروز قصد داریم یاد بگیریم زمان حال ساده یا simple present است. افعالی که به زمان حال ساده می آیند به عمل یا اتفاقی که در زمان حال رخ داده اشاره می کنند. مثلا اگر بگوییم The cat sleeps (گربه می خوابد) فعل sleeps به زمان حال ساده است؛ یعنی گربه همین الان در حال انجام این عمل است (پس حواستان باشد بیدارش نکنید!)
به طور کلی، ما به 2 دلیل اصلی از زمان حال ساده استفاده می کنیم:
1- موقع توضیح دادن یک عمل یا حالتی که در حال حاضر اتفاق می افتد از حال ساده استفاده می کنیم.
به عنوان مثال، جمله airplane flies به طور معمول به این معناست که هواپیما الان در حال پرواز است.
یا مثلا اگر بگوییم The cheese smells like a garbage dump (پنیر بوی زباله می دهد)، یعنی پنیر الان بوی بدی دارد و این اتفاق همین الان رخ داده است.
موقع استفاده از افعال انگلیسی در زمان حال ساده، معمولا از افعال ثابت (stative verbs) استفاده می شود. افعال ثابت افعالی هستند که حالات یک چیزی را بیان می کنند و نشان دهنده انجام عمل نیستند. به این جمله توجه کنید: This music sounds terrible (این آهنگ وحشتناکه). در اینجا فاعل جمله یعنی This music عمل خاصی انجام نمی دهد، بلکه فقط یک حالت یعنی وحشتناک بودن را با خودش دارد. پس فعل به زمان حال ساده می آید.
به طور کلی، افعال غیر ثابت یا پویا در زمان حال ساده وقتی استفاده می شوند که شخص در حال گفتن یک داستان یا نوشتن یک روایت است. به عنوان مثال ممکن است دوستتان به شما بگوید:
- Picture this: I am at the concert. Music plays. People dance. Everything is great. Suddenly, it rains. I am wearing my nice shirt. I run for cover. It is a close call.
تصور کن: من تو کنسرتم. موسیقی پخش میشه. مردم میرقصن. همه چیز فوق العاده اس. تا اینکه یه دفعه بارون می باره. من اون لباس قشنگم رو پوشیدم. فرار می کنم تا یه سرپناه پیدا کنم. بد مخمصه ایه.
با این حال اغلب اوقات هم برای بیان حقایق (یعنی چیزهایی که در حال حاضر حقیقت دارند و درست هستند)، هم از افعال ثابت استفاده می کنیم و هم از افعال غیر ثابت؛ مثلا می گوییم: Cats have whiskers (گربه ها سبیل دارند) یا I play basketball (من بسکتبال بازی می کنم).
2- ما از حال ساده برای اشاره به یک عمل یا موقعیتی که به طور منظم اتفاق می افتد استفاده می کنیم.
به این جمله توجه کنید: Jessica exercises at the park (جسیکا در پارک ورزش می کند). این جمله نشان می دهد که جسیکا عادت دارد به طور منظم در پارک ورزش کند. به همین شکل جمله The moon looks orange sometimes (ماه بعضی وقتها نارنجی به نظر میرسه) هم بیان می کند که ماه هر چند وقت یکبار نارنجی رنگ می شود.
نکته ای که باید در نظر داشته باشید این است که اگر یک جمله در حال توصیف یک عمل یا حالتی موقتی باشد که در آینده هم ادامه پیدا می کند، از زمان حال ساده استفاده نمی شود. به عنوان مثال در جمله My hamster is getting really fat (همستر من واقعا داره چاق میشه) و I am brushing my teeth (من دارم دندونامو مسواک می زنم) از زمان حال ساده استفاده نمی کنیم و به جای حال ساده، حال استمراری (present continuous) به کار می بریم.
نحوه ساخت زمان حال ساده (simple present)
از بین همه زمان های مختلف افعال انگلیسی، زمان حال ساده نسبتا آسانتر از بقیه است. اولین قانون برای ساخت حال ساده در انگلیسی استفاده از ریشه فعل است. ریشه فعل همان شکلیست که در دیکشنری نوشته شده است.
- I walk. من راه میروم
- You dance. تو میرقصی
- We run. ما می دویم
- They exist. آنها وجود دارند
- Rivers flow. رودخانه ها جریان دارند
دومین قاعده کلی این است که وقتی از حال ساده با اسامی یا ضمایر سوم شخص مفرد استفاده می کنید، باید یکs یا es به انتهای ریشه فعل اضافه نمایید. به طور معمول، وقتی یک فعل به ch ، sh ، th ، ss ، x ، یا z ختم می شود، باید به انتهای آن es اضافه کنید.
اگر فعل به صامت ختم شود و بعد از صامت حرف y بیاید، y را به a -i تغییر می دهیم و es را اضافه می کنیم. به عنوان مثال، try به tries تبدیل می شود. اگر فعل به مصوت و پس از آن به y ختم شود، فقط کافیست که یک s به انتهای فعل اضافه کنیم؛ مثلا: say می شود says.
مثال های زیر نمونه هایی از افعال زمان حال ساده هستند که با اسامی و ضمایر سوم شخص مفرد آمده اند:
- He jumps. او می پرد
- She marches. او قدم می زند
- It hisses. این خش خش می کند
- My dog whines. سگ من ناله می کند
- Her baby cries. نوزاد او گریه می کند
- Jason studies. جیسون درس می خواند
فرقی نمی کند که فعل شما گذرا (transitive) یا ناگذر (intransitive)؛ در هر صورت این دو قانون برای هر دو نوع این افعال اعمال می شود:
- Stephanie walks. Stephanie walks her dog. استفانی راه می رود. استفانی با سگش راه می رود
- They race. They race cars. آنها مسابقه می دهند. آنها با ماشین مسابقه می دهند
با این حال، دو فعل متداول دیگر وجود دارد که از این دو قانون بالا پیروی نمی کنند. فعل اول have است. وقتی می خواهیم فعل have را برای سوم شخص مفرد زمان حال ساده به کار ببریم، have به haves تبدیل نمی شود بلکه می شود has:
- I have a headache. من سردرد دارم
- They have two cars. آنها دو تا ماشین دارند
- She has two sisters. او دو خواهر دارد
دومین فعلی که از قوانین کلی گفته شده پیروی نمی کند فعل be است. اگر دقت کرده باشید، فعل be اغلب اوقات دلش نمی خواهد از هیچ قانون خاصی پیروی کند! وقتی از این فعل در زمان حال ساده استفاده می کنیم، آن را به صورت فعل مضارع به کار می بریم؛ یعنی در اول شخص be به am تبدیل می شود و در سوم شخص به شکل is در می آید. برای بقیه فاعل ها هم be به are تبدیل می شود:
- I am a good student. من دانش آموز خوبی هستم
- Spongebob Squarepants is yellow and spongy. باب اسفنجی زرد و اسفنجی است
- The roses are red, and the violets are blue. رزها قرمز و بنفشه ها آبی هستند
چگونه زمان حال ساده را منفی کنیم؟
برای منفی کردن جمله ای که به زمان حال ساده آمده است ما از فعل کمکی do not به همراه ریشه فعل استفاده می کنیم. البته برای فاعل سوم شخص مفرد، به جای do not از does not به همراه ریشه فعل استفاده می کنیم. do not و does not را می توان به شکل مخفف شده don’t و doesn’t هم استفاده کرد:
- I do not like seafood. من غذاهای دریایی دوست ندارم
- She does not speak Italian. او ایتالیایی صحبت نمی کند
- We don’t live in Boston. ما در بوستون زندگی نمی کنیم
- Robert doesn’t know the answer. رابرت جواب را نمی داند
استئناء ساخت جمله منفی به زمان حال ساده، باز هم به فعل be برمیگردد. موقع استفاده از فعل be به هر شکلی در جمله، ما این فعل را به همان صورت می آوریم و بعد کلمه not را پس از آن به کار می بریم:
- I am not a doctor. من دکتر نیستم
- We are not friends. ما با هم دوست نیستیم
- He is not angry. او عصبانی نیست
- They are not asleep. آنها خواب نیستند
همچنین می توان از شکل مخفف شده هم در جملات منفی با فعل be استفاده کرد. به مثال های زیر توجه کنید:
- We aren’t ready yet. ما هنوز آماده نیستیم
- She isn’t afraid of snakes. او از ما نمی ترسد
- My parents aren’t home right now. پدر و مادر من الان خانه نیستند
یکی دیگر از استثنائات مربوط به افعال کمکی می شود. افعال کمکی اغلب اوقات به تنهایی مورد استفاده قرار نمی گیرند و اگر بخواهید آنها را منفی کنید باید کلمه not را به آنها اضافه کنید:
- I need you to open this jar because I cannot. من برای باز کردن این شیشه به کمکت احتیاج دارم چون من نمی توانم
- She wants to eat the last cookie, but she knows she shouldn’t. او می خواهد آخرین کوکی را بخورد، اما می داند که نباید این کار را بکند
- Dave wants to go swimming, but we don’t. دیو می خواهد شنا کند، اما ما نمی خواهیم
جدول حال ساده برای تمام فاعل ها
همانطور که گفتیم، موقع ساخت زمان حال ساده، از شکل اصلی و ریشه فعل استفاده می کنیم و اگر فاعل ما سوم شخص مفرد (third person singular) بود، به انتهای فعل حال ساده یک s اضافه می کنیم.
جدول زیر به شما نشان می دهد که فعل زمان حال ساده با تمام فاعل های موجود چطور استفاده می شود:
املای افعال زمان حال ساده
اگر فاعل جمله ما سوم شخص مفرد نبود، برای ساخت زمان حال ساده فقط کافیست که از ریشه فعل استفاده کنیم. اما در صورتی که فاعل سوم شخص مفرد باشد (she, he, it)، افعال مختلف در زمان حال ساده به شکل زیر نوشته می شوند:
| come → comes
آمدن |
order → orders
سفارش دادن |
travel → travels
سفر کردن |
| eat → eats
خوردن |
record → records
ضبط کردن |
walk → walks
راه رفتن |
| read→reads
خواندن |
help→helps
کمک کردن |
move → moves
حرکت کردن |
برخی افعال در زمان حال ساده به شکل متفاوتی نوشته می شوند:
زمان حال ساده بعد از کلمات when, before و غیره
ما از زمان حال ساده بعد از بندهای فرعی مثل when, before, as soon as, if و whether (به ترتیب به معنای: اگر، به محض اینکه، قبل از اینکه و چه) برای اشاره به اتفاق یا عملی که در آینده رخ می دهد استفاده می کنیم.
- I’ll call you when I get there. وقتی به آنجا رسیدم با شما تماس می گیرم
- Not: I’ll call you when I’ll get there. (جمله غلط)
- They hope to move in to the new house as soon as they get back from Australia next month. آنها امیدوارند به محض اینکه ماه آینده از استرالیا برگشتند به خانه جدید نقل مکان کنند
- Not: … as soon as they’ll get back from Australia next month. (جمله غلط)
زمان حال ساده پرکاربردترین زمان در زبان انگلیسی و آسان‌ترین ساختار زمانی در این زبان است که کاربردهای مختلفی برای توصیف کارها در زمان حال و آینده دارد. در این مطلب به گرامر Simple Present می‌پردازیم و ساختار و کاربردهای مختلف آن را بررسی می‌کنیم. همچنین روش منفی کردن و این ساختار را آموزش می‌دهیم. علاوه بر این، به شیوه صرف دو فعل بی‌قاعده و در این زمان می‌پردازیم.
ساختار گرامر Simple Present
Simple Present که به آن حال ساده یا حال نامعین نیز گفته می‌شود، یکی از بسیار پرکاربرد در زبان انگلیسی است. این زمان که ساده‌ترین ساختار زمانی زبان انگلیسی محسوب می‌شود برای اشاره به حقایق، عادات، شرایط ثابت و کارهایی استفاده می‌شود که همیشه انجام می‌شوند.
ساختار گرامر Present Simple برای تمام به یک شکل به کار می‌رود جز . به مثال‌های زیر دقت کنید.
I need a new laptop.
من لپ‌تاپی جدید نیاز دارم.
We want ice-cream for dessert.
ما برای دسر بستنی می‌خواهیم.
در حالت مثبت جمله‌هایی که با گرامر Simple Present ساخته می‌شوند، «s» سوم‌شخص را به انتهای فعل اصلی اضافه می‌کنیم. این مثال‌ها را در نظر بگیرید.
The cat drinks water from this bowl.
گربه از کاسه خود آب می‌نوشد.
She eats dinner at 9 P.M.
او ساعت نه شب شام می‌خورد.
برای سوال پرسیدن در گرامر Simple Present یا منفی کردن جمله باید از do استفاده کنیم. همانطور که می‌دانید این فعل نیز جزو افعال بی‌قاعده زبان انگلیسی است و به دو شکل do و does به کار می‌رود اما توجه داشته باشید که می‌توان از این فعل به عنوان فعل اصلی جمله نیز استفاده کرد. مثال زیر را از این ساختار در نظر بگیرید.
I don’t want to do my homework.
نمی‌خواهم تکلیف خود را انجام دهم.
(در جمله بالا do اول فعل کمکی است و دومی فعل اصلی به معنی انجام دادن است.)
برای منفی کردن فعل در گرامر Simple Present از فعل کمکی do استفاده می‌کنیم. اگر فاعل جمله یا دوم‌شخص مفرد یا اشخاص جمع باشد از don’t استفاده می‌کنیم و اگر سوم‌شخص مفرد باشد doesn’t را به کار می‌بریم. در جدول زیر به روش صرف این فعل در حالت منفی اشاره شده است.
| منفی کردن فعل Simple Present | |
| don’t do | I |
| don’t do | You |
| doesn’t do | He |
| doesn’t do | She |
| doesn’t do | It |
| don’t do | We |
| don’t do | They |
همانطور که در جدول بالا می‌بینید «s» سوم‌شخص در این ترکیب به فعل اصلی جمله اضافه نمی‌شود بلکه در فعل کمکی آن به شکل does می‌آید. مثال زیر را در نظر بگیرید.
Jessica and Harry don’t want to get married until they can afford a house.
«جسیکا» و «هری» نمی‌خواهند تا زمانی که بتوانند خانه‌ای بخرند، ازدواج کنند.
My sister doesn’t wake up early.
خواهر من زود بیدار می‌شود.
Pauline does not want to share the pie.
«پائولین» نمی‌خواهد پای را با کسی تقسیم کند.
I don’t want pie anyway.
به هر حال من پای نمی‌خواهم.
I am not a pie lover, but Pauline sure is.
من عاشق پای نیستم اما مطمئنم «پائوین» هست.
You aren’t ready for such delicious pie.
تو برای خوردن چنین پای خوشمزه‌ای آماده نیستی.
همانطور که پیش‌تر اشاره کردیم یکی از کاربردهای افعال کمکی در زبان انگلیسی ساختن سوال است. برای ساختن سوال‌های بله یا خیر می‌توان از فعل کمکی do در اول جمله استفاده کرد. در این ساختار فاعل بعد از فعل کمکی می‌آید و سپس فعل اصلی جمله. به مثال‌های زیر و شکل پرسشی آنها توجه کنید.
They know each other.
آنها همدیگر را می‌شناسند.
Do they know each other?
آیا آنها همدیگر را می‌شناسند؟
Carolyn remembers me.
«کارولین» من را به یاد دارد.
Does Carolyn remember me?
آیا «کارولین» من را به یاد دارد؟
Do you know how to bake a pie?
می‌دانی چطور شیرینی پای بپزی؟
How much does Pauline love pie?
«پائولین» چقدر از شیرینی پای خوشش می‌آید؟
Do you play the piano?
تو پیانو می‌زنی؟
Where do you live?
کجا زندگی می‌کنی؟
Does Jack play football?
«جک» فوتبال بازی می‌کند؟
Where does he come from?
او اهل کجاست؟
برای ساختن سوال‌های wh جمله را با wh شروع کرده و سپس از do و does استفاده می‌کنیم. سپس جمله و در نهایت فعل اصلی آن را می‌آوریم. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید.
I want to eat lunch in a restaurant.
می‌خواهم در رستوران غذا بخورم.
Where do you want to eat lunch?
کجا می‌خواهی غذا بخوری؟
Where do Jack and Joe live?
«جک» و «جو» کجا زندگی می‌کنند؟
What does Jack do?
«جک» چه شغلی دارد؟
When do you usually get up?
تو معمولا چه ساعتی بیدار می‌شوی؟
برای ساخت سوال‌هایی که با دو کلمه پرسشی و ساخته می‌شوند معمولا از فعل کمکی do و does استفاده نمی‌کنیم. مثال‌های زیر را را از این ساختار در نظر بگیرید.
Who lives in London?
چه کسی در لندن زندگی می‌کند؟
Who plays football at the weekend?
چه کسی آخر هفته‌ها فوتبال بازی می‌کند؟
Who works at Liverpool City Hospital?
چه کسی در بیمارستان «لیورپول سیتی» کار می‌کند؟
ساختار گرامر Simple Present در افعال بی قاعده
دو فعل to be و to have در زبان انگلیسی جزو افعال بی‌قاعده‌ای هستند که در زمان حال ساده برای اشخاص مختلف به شکل‌های متفاوتی صرف می‌شوند. برای درک بهتر روش صرف فعل to be در زمان حال ساده نگاهی به جدول زیر بیندازید.
| حالت سوالی | حالت منفی | حالت مثبت |
| Am I? | I am not | I am |
| Are you? | you are not | you are |
| Is he? | he is not | he is |
| Is she? | she is not | she is |
| Is it? | it is not | it is |
| Are we? | we are not | we are |
| Are they? | they are not | they are |
به مثال زیر دقت کنید.
My husband is an accountant and I’m a teacher.
شوهر من حسابدار است و خودم معلم هستم.
در جدول زیر به روش صرف فعل have در زمان حال ساده اشاره شده است.
| حالت سوالی | حالت منفی | حالت مثبت |
| Have I? | I have not | I have |
| Have you? | you have not | you have |
| Has he? | he has not | he has |
| Has she? | she has not | she has |
| Has it? | it has not | it has |
| Have we? | we have not | we have |
| Have they? | they have not | they have |
مثال زیر را در نظر بگیرید.
We have a very big pool in our house.
ما استخر بسیار بزرگی در خانه‌مان داریم.
منبع: دوره های آنلاین آموزش زبان انگلیسی