علائم و نحوه خسارت آفت شته آردی بادام
به نقل از youtube.com آفت و بیماری به کلیه جانورانی گفته می شود که به گیاهان و اندام های گیاهی و محصولات کشاورزی آسیب می رساند، مانند حشرات، کنه ها، نماتدها، جوندگان، پرندگان حلزون ها و … در بین آفات و بیماری درخت بادام بالاترین درصد خسارت مربوط به حشرات می باشد. بنابراین حشرات از مهمترین عوامل زیان آور محصولات کشاورزی محسوب می گردند که از زمان کاشت تا برداشت و به دنبال آن در انبار خسارت این گروه از جانوران قابل ملاحظه است.
برای خرید نهال بادام لطفا کلیک کنید .در رده بندی جانوری، حشرات در گروه جانوران چند سلولی و شاخه بندپایان قرار دارند که تا کنون حدود یک میلیون گونه آنها شناسایی شده اند و در همین حدود نیز ناشناخته باقیمانده است. چنانچه عوامل گوناگون طبیعی مانعی برای رشد و نمو و تکثیر حشرات نبود کوشش انسان برای جلوگیری از خسارات آنها به جایی نمی رسید همچنین عوامل زنده مانند دشمنان طبیعی، انگل ها و حشرات شکارگر مفید به انسان کمک می کنند تا از تکثیر و ازدیاد جمعیت حشرات جلوگیری شود.
در این فصل شایع ترین آفات را که بیشترین خسارات را به اندام های ریشه، طوقه، تنه، شاخه و برگ درختان بادام وارد می سازند به اختصار توضیح و سعی بر آن شده است که در روش مبارزه شیمیایی به زمان مناسب سمپاشی با توجه به مرحله حساس آفت، نوع سم و غلظت سم مصرفی تاکید گردیده است علاوه بر آن روش های دیگر مبارزه نیز پیشنهاد می گردد تا حشرات مفید در چرخه اکولوژیکی حفظ گردند.
زنبور مغز خوار بادام در تمام مناطق بادام کاری کشور انتشار دارد ولی در استان های آذربایجان شرقی، چهار محال بختیاری و اصفهان انتشار آن بیشتر از سایر نقاط می باشد. این زنبور علاوه بر بادام، زردآلو و آلو را نیز مورد حمله قرار می دهد.
طول حشره کامل ماده آن به 8-6 میلی متر می رسد در حالی که حشره نر کوچک تر و اندازه آن بین 6-4 میلی متر می باشد سر و سینه و شکم حشره کامل سیاه براق ولی بند آخر شکم قهوه ای روشن و شکم حشره دودکی شکل و اندازه آن در نرها کوچک تر و در ماده ها بزرگ تر و متورم تر است.
شاخک ها دارای 9 بند و از نوع زانویی می باشد لاروها بدون پا، کوتاه و قوسی شکل و در وسط برآمده می باشد و طول آن به9 میلی متر می رسد. بعضی از قسمت های بدن لارو پوشیده از پرزهای ریز و کم رنگ است. طول شفیره آن بین 9-6 میلی متر است که در ابتدا به رنگ سفید براق و به تدریج به رنگ تیره و سپس در آخر مراحل شفیرگی به رنگ سیاه در می آید .
طرز خسارت این حشره بدین ترتیب است که لارو آن طی مدت 11 ماه زندگی داخل میوه از مغز بادام تغذیه می کند. در اثر تغذیه این آفت مقداری از میوه ها می ریزد که گاهی درصد ریزش میوه به ۵۰ درصد هم می رسد و مقداری از میوه ها نیز که در مراحل بعدی آلوده می شوند روی درخت خشک شده و حتی پس از برداشت محصول همچنان روی درخت باقی می ماند.
زنبور مغز خوار بادام زمستان را به صورت لارو کامل در داخل میوه های خشک شده روی درختان بادام و یا روی سطح زمین می گذرانند و قبل از این که شکوفه های بادام باز شوند تبدیل به شفیره می شود و همزمان با ریختن گلبرگ ها حشرات کامل ظاهر می شوند.
در این موقع میوه بادام به صورت چغاله بوده و دارای پوست سبز و نرم می باشد. زنبورهای نر و ماده پس از مختصر تغذیه از شبنم و مایعات دیگر، جفت گیری می نماید سپس حشره ماده تخم های خود را که تعداد آن 150 عدد است در داخل میوه بادام قرار می دهد. لاروهای جوان پس از خروج از تخم با حفر تونلی خود را به مغز می رساند و از مغزهای در حال رشد شروع به تغذیه می کنند.
این حشره در سال یک نسل دارد ولی گاهی لاروهای کامل می توانند تا دو سال در داخل میوه های آلوده به حالت انتظار باقی بمانند. طبق مشاهدات در داخل هر مغز بادام فقط یک عدد لارو زندگی می کند ولی بادام هایی که دارای دو مغز هستند در داخل هر مغز یک لارو به طور مستقل زندگی می کنند.
1- مبارزه مکانیکی – جمع آوری و مدفون کردن بادام های آلوده از روی درخت و سطح زمین در پاییز و زمستان به صورت گروهی (در بادامستان های مجزا که با فاصله بیشتری از سایر باغ ها واقع شده اند مناسب ترین روش مبارزه می باشد).
۲- کشت ارقام مقاوم و حذف ارقام حساس در مناطق با آلودگی وسیع (در خصوص ارقام مقاوم بایستی مطالعات بیشتری صورت گیرد).
شته سبز بادام در تمام مناطق کشور انتشار دارد. این شته علاوه بر بادام، زردآلو، هلو، گلابی و گوجه وحشی را نیز مورد حمله قرار می دهد.
حشره ماده زنده زا، بی بال، رنگ بدن آن سبز تیره و در قسمت عقبی نیز سبز روشن است، طول آن به 2 / 2میلی متر می رسد و دم آن به صورت نامشخص و بسیار کوتاه است و کورتیکول به رنگ سبز روشن و کوتاه و شاخک ها 6مفصلی است.
حشرات ماده زنده زا بالدار که رنگ شکم آن سیز و سر و سینه سیاه است طول آن به 1.8میلی متر می رسد. دم با انتهای مدور آن کوتاه و کورتیکول به رنگ قهوه ای تیره است . چشم های شته قرمز رنگ و تخم ها سیاه است.
این شته با تغذیه از پشت برگ و شاخه های جوان باعث پیچیدگی برگ بادام می گردد.
این شته زمستان را به صورت تخم روی درختان میوه میزبان سپری می سازد.
اوج فعالیت و خسارت شدید آن در بهار است و از اوایل تابستان جمعیت آن در بعضی شرایط ناپدید می شود و یا در شرایطی دیگر بسیار تقلیل می یابد.
بر اساس منابع خارجی تابستان گذرانی این شته روی گونه های جنس polygonum یا بارهنگ می باشد.
به عبارت دیگر این شته پس از فعالیت بهاره و ظاهر شدن افراد بالدار به طرف این نباتات مهاجرت می نماید.
در حالی که در ایران علیرغم جستجوی فراوان پدیده مهاجرت مشاهده نشده است و در مقابل در بعضی مناطق مانند نقاط مرتفع استان مرکزی در طول تیر و حتی مرداد ماه ماده های بکرزای این شته روی پاجوش های بادام در حال زنده زایی ملاحظه گردیده است (رجبی 1368).
بلافاصله بعد از ریختن گلبرگ ها که در این موقع هنوز اغلب برگ ها پیچیده نشده اند با استفاده از سم مالاتیون 60% به نسبت دو در هزار درختان باید سمپاشی شوند.
چنانچه سمپاشی درختان با تاخیر انجام شود و پیچیدگی در برگ ها ایجاد شده باشد باید از سموم نفوذی مانند دیازینون به نسبت یک در هزار و یا سموم سیستمیک مانند متاسیتوکس به نسبت یک در هزار و پریمور به نسبت
0.7-0.5در هزار استفاده شود.
این شته احتمالا در تمام مناطق میوه خیز کشور انتشار دارد و از روی بادام و نی گزارش شده است. گونه دیگری از این شته به نام شته آرد آلود آلو که شباهت زیادی به هم دارند دارای میزبان های بادام، آلو، زردآلو و هلو می باشد.
ماده های بدون بال به رنگ سبز متمایل به آبی بی رنگ و تخم مرغی شکل و کشیده و پوشیده از دانه های خاکستری که منظره ارد الود به سطح بدن می دهد. طول شاخک بیش از نصف طول بدن است و کورتیکول کوتاه و ضخیم است و بین مفاصل شکمی خط های افقی به رنگ سبز مشاهده می شود
در ماه های تابستان می توان این شته ها را روی برگ های انواع نی که میزبان ثانوی هستند مشاهده کرد. این برگ ها در سطح بالایی دارای لکه های خشکیده (نکروزه سیاهرنگ) با هاله زرد رنگ می باشند.
معمولا برگ گیاهان میزبان خود را نمی پیچیاند ولی در سرشاخه های جوان پیچیدگی ایجاد می کنند. این شته ها اغلب عسلک ترشح نمی کنند و توده های وسیع و مجتمع آن ها را در زیر برگ ها می توان مشاهده کرد.
این شته دو میزبانه بوده و افراد بالدار به وجود آمده در اواخر بهار به طرف میزبان های ثانوی که همان گونه جنس phragmites می باشند پرواز می نمایند و سپس در اوایل پاییز به سوی درختان میوه یعنی میزبان های اصلی خود مراجع می نمایند ( رجبی 1368).
شته سبز بادام در تمام مناطق کشور انتشار دارد. این شته علاوه بر هلو، بادام، گوجه و زردآلو نباتات زراعی را نیز مورد حمله قرار می دهد.
شته ماده بدون بال، رنگ بدن آن زرد متمایل به سبز روشن که در شکم آن نوارهای رنگینی مشاهده و طول آن 2.4-2.3 میلی متر است.
کورتیکول ها نسبتا طويل و سبز رنگ و در قسمت انتهایی به طرف یکدیگر تمایل می یابند. شته ماده بالدار به رنگ سبز زیتونی که لکه های تیره رنگ بر روی مفصل های سوم تا ششم دیده می شود و طول آن نیز 2.3میلی متر است. کورتیکول های ماده بدون بال بلندتر از ماده بال دار است
منبع : pinterest.com